Bij de plaatselijke vvv informatie opgevraagd over wat er zoal te doen is. Het huis waar Columbus ooit een met z'n liefje heeft gewoond vind ik niet interessant; wel wat de man heeft gedaan. Uiteindelijk heb ik gekozen om met een plaatselijke stampvol buurtbusje naar Camacha te gaan. Met het vvv-foldertje wilde ik een wandelroute rondom Pico do Gandaia lopen. Niets aangegeven dus maar ergens beginnen. Per meter klimmen wordt het uitzicht steeds mooier. Het voetpad met kronkelende paden en vele trappen is volledig aangelegd. Wat een heidens karwei moet dit geweest zijn; net zoals alle terrassen (eigenlijk muurtjes) om gronderosie tegen te gaan. Het lijkt erop dat deze erosie door de mens zelf is veroorzaakt. Op grotere hoogte kom je juist wel bomen tegen. Het kan ook zijn dat de luchtvochtigheid / regenkans op die hoogste groter is dus daardoor meer kans op groei. Overigens het is heel bijzonder om te zien dat de luxe huizen die tegen de heuvel zijn opgebouwd allen ommuurd zijn. Waarschijnlijk zullen, als het goed regent, (modder)stromen van de berg af komen voor zover deze stromen niet gekanaliseerd worden. Na steeds nauwer wordende paadjes op de top aangekomen. Is d'r een picknickgelegenheid waar tientallen Franse toeristen croissants staan te roosteren... en het blijkt dus niet Pico da Gandaia maar de, eigenlijk veel mooiere, Pico do Castelo (437m).
In Cidade Villa Baleira een Vodafone USB stick gekocht. Nu kan ik ook vanuit ankerplaatsen via het GSM netwerk van internet gebruik maken. Kosten: 20 euro voor 20 uur binnen Portugal en z'n eilanden. Zeer schappelijk. Met volle boodschappentassen naar de boot gesjokt. Mijn voeten gaan vanavond rust krijgen.
Vandaag 25 augustus 2011 op advies van Douwe een pad noordoostwaarts van de haven gevolgd. Je wordt gewaarschuwd dat ivm vallende rotsen het betreden op eigen risico is. Je komt nu wel direct in contact met de erosie van het eiland. Dit pad was van origine aangelegd voor auto's, er is zelfs een tunnel in de berg gemaakt, maar door de vele landverschuivingen zijn grote delen gedecimeerd tot een geitenpad.
Na drie dagen jachthaven wil ik net buiten de haven voor anker gaan om de vrijheid en om wat kosten te besparen. Na afmelding bij de jachthaven en GDR (douane) moest ik me melden bij de havenautoriteiten. Ja, hoor er is een ankertarief. Je krijgt er niets voor terug maar toch. In de pilot al gelezen dat er bij sommige havens exorbitante prijzen worden gerekend waardoor ankeren tot enkele duurder uitvalt dan te liggen in jachthaven met alle faciliteiten. De dame was druk bezig om de papieren te zoeken en na vele minuten het verlossend woord: 5 euro per nacht. Daar ga ik niet moeilijk om doen. Maar dan de administratie. Ze kon de formulieren niet vinden en wist ook niet welke gegevens ze nodig had. 'Of ik later terug kan komen?' 'Nee' is mijn antwoord. Na 15 minuten leg ik 10 euro op haar bureau en zeg dat ik voor twee nachten wil betalen en ik geen behoefte heb aan een bonnetje of iets dergelijks. Ik begin kriegelig te worden. Bureaucratie is geen probleem zolang dat maar effecient gaat. Op dat moment komt haar collega binnenlopen en samen zien ze dat de btw was vergeten. Ik leg 1,60 aan munten op haar bureau en ga meteen weg voordat er nog andere grappen komen. Wat een werk voor 5,80 per nacht! Bij dit soort zaken krijg je een gevoel over de reden van de financiële crisis in Portugal.
Op de ankerplek is het water zo helder dat je vanaf de boot het anker op 8 meter diepte ziet liggen. Dit is ongewoon voor deze moddervaarder. Ook voor het eerst 'ter recreatie' gezwommen. De watertemperatuur is zo'n 23 graden.
Ook m'n eerste strandlanding met de bijboot gemaakt. Vandaag, 27 augustus 2011 was de wind naar het oosten gedraaid waardoor de ankerplek niet zo beschut was. Om toch wat boodschappen te doen met de bijboot BeBe naar het strand. Rustig op het motortje, golven op de kont en de laatste meters met de peddels. Perfect.... totdat ik door een grote golf wordt opgepakt en op het strand wordt gekwakt. Door die plotselinge stilstand val ik van het bankje achterover en ja hoor grote golf nummer 2 slaat in de bijboot en vult die meteen voor 3/4. Ik was zeiknat en onder het zand. Na de boodschappen (beperkt tot alles wat in mijn rugzak paste) weer weg maar hierbij erg gelet op het golfpatroon.
