Madeira Grande I

Na weer een flinke schommelnacht bij Porto Santo naar Madeira Grande (het hoofdeiland) gevaren Het is maar een klein tochtje van zo'n 27 NM. De wind was erg magertjes waardoor ik met een slakkengang voer. Pas op het eind van de middag de motor aangezet om nachtwerk te voorkomen. In de baai 'Enseada da Abra' voor anker gegaan. Er lagen nog twee andere schepen. De baai is zeer imposant. Je ligt slecht tientallen meters van 50 tot 100 meter hoge kliffen. De wind ging verder afzwakken en verdorie een deining uit het zuiden (!) openbaarde zich. Net zoals op Porto Santo stond de deining haaks op het beetje wind dus weer flink schommelen. Dit werd versterkt doordat de golven door de kliffen weer teruggekaatst werden. Het was daardoor een onrustige nacht. 's Ochtend bleef dit. 

Wel nog even gezwommen en daarbij m'n duikmasker verloren. Het water was al troebeler geworden waardoor ik het niet terug kon vinden. Omdat ik geen verandering in het schommelgedrag verwachte uitgeweken naar jachthaven 'Quinta do Lorde'. Deze ligt om de hoek.  In de jachthaven hebben ze ook last van de vreemde deining. Ze hadden dit nog niet eerder dit jaar gehad.
's Avonds wilde ik wat drinken en eten daar in dat kleine cafeetje aan de haven. "Doe maar een grote bier" dus kreeg ik een soort van bloemenvaas vol geel vocht geserveerd. Dit viel ook op bij een Engels echtpaar en zo we kwamen aan de praat. Geoff en Sue hebben alles in de UK verkocht en zijn samen met hun nieuw huis (het 18 meter lang jacht 'Spent') aan het varen zonder nog echt een concreet doel. Ze kwamen net van de Azoren af. Om middernacht afscheid genomen en nee het formaat bloemenvaas heb ik niet de gehele avond volgehouden.

De haven Quinta do Lordo is perfect. Normaal wordt je al buitengaats begeleid en binnen staan ze natuurlijk klaar om mee te helpen met aanleggen. Ze staan open voor alle verzoeken en ze hebben zelf een shuttle-bus voor boodschappen in Machico. Net naast de haven ligt een compleeet nieuwe woonwijk maar nog zonder bewoners. Het project is zo compleet dat er zelf al een kerkje is gebouwd. Ook de betonnen bloembakken staan er al. Ik heb begrepen dat er sinds 1 jaar weer enkele kleine werkzaamheden zijn gestart. Het lijkt op Ierse toestanden. Als nuchtere west-Europees zou je bij zo iets verwachten: maak zo snel mogelijk een deel klaar; zorg dat het bewoond wordt en start daarmee een cash flow. In de tussentijd langzaam verder afbouwen. Maar zo niet hier.

O, deze gruwel wil ik alle mensen met een veiligheidsachtergrond niet onthouden. In Machico wordt versiering door een gemeentelijke instantie aangebracht. De trap die ze daarvoor gebruiken is waarschijnlijk het resultaat van een oud-scout. Van houten palen volledig gepionierd. En elke keer wordt het opgepakt en neergezet bij de volgende versierplek.

De lekkage bij de schroefas is bekeken door de jachtwerf. De beste oplossing is schip uit het water; as verwijderen en inspecteren en vervolgens de gehele seal opnieuw wikkelen. Ze hebben gelukkig ervaring met dit soort reparaties dus ik ben overtuigd dat het probleem binnen een paar uur is verholpen. Helaas kan de reparatie pas dinsdag 6 september uitgevoerd worden. De plek van het hellingen is uiterst uniek: het ligt onder de landingsbaan van het vliegveld die deels 'op poten staat'. Ik zal hier zeker foto's van maken.

Even voor een snel bezoek naar de hoofdstad Funchal geweest. In die jachthaven lagen maar een paar buitenlandse jachten en enkele jachten lagen buiten aan het anker te schommelen. Er  is maar zeer beperkt ruimte voor gasten. Weer terug in de haven Quinta do Lorde dit gemeld. "Geef maar aan wanneer je daarna toe wil gaan want dan ga ik druk uitoefenen". Kijk dat is weer zo'n vorm van het serviceniveau van deze haven.

Porto Santo

Heerlijk om weer normaal in een niet schommeld bed te slapen. Het uitzicht is prachtig.

In de haven zijn schilderingen van passerende schepen aangebracht. Ik heb dit al in een aantal havens eerder gezien. Voor mij is er maar een plek waar dit hoort en dat is op Horta (Azoren). Tot die tijd even wachten met kwasten. Tussen de haven en 'de stad' is een groot strand. Aangezien het hoofdeiland Madeira geen strand heeft worden elke dag bootladingen toeristen heen en weer gevaren.
Bij de plaatselijke vvv informatie opgevraagd over wat er zoal te doen is. Het huis waar Columbus ooit een met z'n liefje heeft gewoond vind ik niet interessant; wel wat de man heeft gedaan. Uiteindelijk heb ik gekozen om met een plaatselijke stampvol buurtbusje naar Camacha te gaan. Met het vvv-foldertje wilde ik een wandelroute rondom Pico do Gandaia lopen. Niets aangegeven dus maar ergens beginnen. Per meter klimmen wordt het uitzicht steeds mooier. Het voetpad met kronkelende paden en vele trappen is volledig aangelegd. Wat een heidens karwei moet dit geweest zijn; net zoals alle terrassen (eigenlijk muurtjes) om gronderosie tegen te gaan. Het lijkt erop dat deze erosie door de mens zelf is veroorzaakt. Op grotere hoogte kom je juist wel bomen tegen. Het kan ook zijn dat de luchtvochtigheid / regenkans op die hoogste groter is dus daardoor meer kans op groei. Overigens het is heel bijzonder om te zien dat de luxe huizen die tegen de heuvel zijn opgebouwd allen ommuurd zijn. Waarschijnlijk zullen, als het goed regent, (modder)stromen van de berg af komen voor zover deze stromen niet gekanaliseerd worden. Na steeds nauwer wordende paadjes op de top aangekomen. Is d'r een picknickgelegenheid waar tientallen Franse toeristen croissants staan te roosteren... en het blijkt dus niet Pico da Gandaia maar de, eigenlijk veel mooiere, Pico do Castelo (437m).

Vanuit dit hoogste puntje is ook prachtig het hoofdeiland Madeira zichtbaar. Dit is zo'n slordige 50 km zuidwestwaarts.

Na kort uitrusten en weer bergafwaarts te gaan kwam ik andere bewegwijzering tegen die niet op mijn vvv-kaartje stond. Uiteindelijk gekozen voor een simpelere methode. Dwars door alles heen naar beneden lopen daarbij de lege stroomgeulen en niet de paden volgend. Ik heb maar 1 keer twee honden achter me aan gehad. Met al die beklimmingen van de laatste weken begin ik wel zo langzamerhand op een berggeit te lijken. Nog even en ik ga gras vreten en keutels schijten.
In Cidade Villa Baleira een Vodafone USB stick gekocht. Nu kan ik ook vanuit ankerplaatsen via het GSM netwerk van internet gebruik maken. Kosten: 20 euro voor 20 uur binnen Portugal en z'n eilanden. Zeer schappelijk. Met volle boodschappentassen naar de boot gesjokt. Mijn voeten gaan vanavond rust krijgen.

Vandaag 25 augustus 2011 op advies van Douwe een pad noordoostwaarts van de haven gevolgd. Je wordt gewaarschuwd dat ivm vallende rotsen het betreden op eigen risico is. Je komt nu wel direct in contact met de erosie van het eiland. Dit pad was van origine aangelegd voor auto's, er is zelfs een tunnel in de berg gemaakt, maar door de vele landverschuivingen zijn grote delen gedecimeerd tot een geitenpad.

De 'rotswand' is meer een samenstelling van zand met daarin stenen en rotsen. Je hebt de neiging om zo'n steen eruit te trekken en dan te kijken of er een dominoeffect is. Ik vroeg me ook af wat het gevaarlijkste moment is: met regen (want dan spoelt alles los) of na langdurige droogte (al het zand is opgedroogd en verlies z'n onderlinge sterkte). Ik kwam er niet uit (waarschijnlijk beiden) en bleef met mijn handen van de rotsen.

Na drie dagen jachthaven wil ik net buiten de haven voor anker gaan om de vrijheid en om wat kosten te besparen. Na afmelding bij de jachthaven en GDR (douane) moest ik me melden bij de havenautoriteiten. Ja, hoor er is een ankertarief. Je krijgt er niets voor terug maar toch. In de pilot al gelezen dat er bij sommige havens exorbitante prijzen worden gerekend waardoor ankeren tot enkele duurder uitvalt dan te liggen in jachthaven met alle faciliteiten. De dame was druk bezig om de papieren te zoeken en na vele minuten het verlossend woord: 5 euro per nacht. Daar ga ik niet moeilijk om doen. Maar dan de administratie. Ze kon de formulieren niet vinden en wist ook niet welke gegevens ze nodig had. 'Of ik later terug kan komen?' 'Nee' is mijn antwoord. Na 15 minuten leg ik 10 euro op haar bureau en zeg dat ik voor twee nachten wil betalen en ik geen behoefte heb aan een bonnetje of iets dergelijks. Ik begin kriegelig te worden. Bureaucratie is geen probleem zolang dat maar effecient gaat. Op dat moment komt haar collega binnenlopen en samen zien ze dat de btw was vergeten. Ik leg 1,60 aan munten op haar bureau en ga meteen weg voordat er nog andere grappen komen. Wat een werk voor 5,80 per nacht! Bij dit soort zaken krijg je een gevoel over de reden van de financiële crisis in Portugal.

Op de ankerplek is het water zo helder dat je vanaf de boot het anker op 8 meter diepte ziet liggen. Dit is ongewoon voor deze moddervaarder. Ook voor het eerst 'ter recreatie' gezwommen. De watertemperatuur is zo'n 23 graden.

Ook m'n eerste strandlanding met de bijboot gemaakt. Vandaag, 27 augustus 2011 was de wind naar het oosten gedraaid waardoor de ankerplek niet zo beschut was. Om toch wat boodschappen te doen met de bijboot BeBe naar het strand. Rustig op het motortje, golven op de kont en de laatste meters met de peddels. Perfect.... totdat ik door een grote golf wordt opgepakt en op het strand wordt gekwakt. Door die plotselinge stilstand val ik van het bankje achterover en ja hoor grote golf nummer 2 slaat in de bijboot en vult die meteen voor 3/4. Ik was zeiknat en onder het zand. Na de boodschappen (beperkt tot alles wat in mijn rugzak paste) weer weg maar hierbij erg gelet op het golfpatroon.

Naar Porto Santo (Madeira archipel)

Dag 1 (19  aug 2011)
Om 6:45 de havenmeester met de marifoon opgeroepen om mijn key-card te wisselen voor mijn borg. Na deze ruil losgegooid. De start is windstil echter is er al na een uur wind (NW2) en kan de motor uit. Redelijk snel begint de windsterkte toe te nemen. Ik reef eerst de genua en omdat het toeneemt tot 6 Bft ook het grootzeil met 1 rif. M'n snelheid blijft ruim boven 6 knopen. Lezen gaat redelijk maar door het dansen van de boot gaan ook de letters voor me dansen. In de avond zwakt de wind wat af tot 4/5 bft en draait naar het NE.

Dag 2 (20 aug 2011)
Om 02:00 wordt ik wakker van een klapperend zeil. Ik kijk naar buiten en over bakboord zie ik bliksemflitsen. Nu had ik eerder vermeld dat ik juist vrijdag weg wilde in verband met stabiel weer. Net voor vertrek nog de laatste windinformatie opgehaald en daaruit bleek dat er een klein storing niet, zoals verwacht, bij Cadiz bleef liggen maar op mijn route zou komen. Dit 'vuiltje' zou kortstondig harde wind en regen kunnen geven en de windrichting zou volledig gaan draaien zodat ik het even tegen zou hebben. Ik zet meteen een 2e rif en draai de genua verder in om de harde wind die met onweer gepaard gaat aan te kunnen.

Het uitzicht is wel schitterend. Het is aardedonker en je kan de gehele hemel goed zien. Zeer veel inslagen maar ook de zeer complexe structuren van ontladingen tussen wolken.
Ik merkt dat het onweer aan mijn bakboordkant blijft en schuin achter me langs schuift. Om het onweer nog meer vrij te varen verleg ik mijn koers naar 270 graden i.p.v. 225 graden. Het lukt hiermee om bij de echte troep vandaan te blijven. Wel geconstateerd dat ik eenmalig een totale, zeer kortstondige uitval van m'n electra heb gehad. Alle vaarinstellingen waren gereset. Ontlading in de buurt gehad? Deze hele onweertrein heeft tot 07:00 uur geduurd. Ik heb slechts 1 klapgijp gehad doordat de wind ineens 180 graden van windrichting veranderde en ik slechts maar 1 bulletalie (mijn fout) had staan. Bijzonder was dat de luchttemperatuur in deze storing enorm van temperatuur verschilde. Voor mijn gevoel zo'n 5 graden. Van slapen was niets gekomen omdat ik hij windtoename meteen wilde ingrijpen. Achteraf van een fransoos gehoord dat hij meer dan 40 knopen wind had gehad. Het verbazingwekkende is dat over deze storing niet door Monsanto Radio via de Navtex was aangekondigd. Zij gaven voor het St. Vincent district af: N/NE 3/4 - E. Pas in de nacht ging de wind naar de noordhoek draaien.


Dag 3 (21 aug 11)
Een mooie zeildag met noordwestenwind 4 tot 6 Beaufort. Een rif zetten gaat nu snel. Binnen een paar minuten zit het rif erin en ben ik, al dan niet zeiknat van het buiswater, weer in de kuip. Door het slingeren lukt lezen niet. Ik had het luisterboek Moby Dick op USB stick gezet maar iets was er niet goed gegaan; de hoofdstukken zaten niet op volgorde. De grauwe, grijze dag verandert in het begin van de middag in een zonfestijn. Ik kan natte troep achter de buiskap te drogen leggen. De zonnepanelen werken volop om het nachtelijk verbruik (30 Ah) te compenseren.

Ik wist dat ik een kleine lekkage had bij de schroefas. Dit is niet ongewoon. Maar het is wel ongewoon dat deze ook lekt als ik de motor niet gebruik. Hier maar naar laten kijken in een volgende haven.   


Dag 4 (22 aug 11)
Deze nacht zeer goed geslapen. Een patroon waar ik me prettig bij voel zijn brokjes van anderhalf uur. Dan wel radar en AIS aan en kookwekker op 90 minuten. Op die manier is voldoende veilig en heb ik toch snel grip op veranderingen buiten. Hoeveel van die 'slaapbrokjes' ik nodig heb hangt af van hoe ik me voel. Ik heb geen onder- of bovenlimiet. Slechts tweemaal is het alarm afgegaan vanwege een bui en vanwege een kleine vrachtvaarder die binnen 3 mijl kwam.
Nog verder het water in de bilge onderzocht. Aanvoer van zoetwater resulteerde in de constatering dat het handgatdeksel van mijn drinkwatertank een beetje lekt. Ik heb tijdens het varen toch maar de pakkingdrukker op de schroefas wat aangedraaid (Dit betekent: tijdens het varen (en slingeren) in de motorruimte kruipen en helemaal dubbelgebogen met een moordenaar de drukker aandraaien). 
De stabiele wind is er: Noordwestelijk kracht 4-5. Mezelf geschrobt en de baard van een week eraf gehaald.
In de nacht werd het duidelijk dat ik in de vroege ochtend om zo'n 07:00 uur bij de haven zou aankomen. Om in het donker aanlopen te voorkomen heb ik de genua ingerold waardoor m'n snelheid afnam en ik met een slakkengang van 3,5 knoop richting eiland voer. Uiteindelijk de haven van Porto Santo om 8:15 binnengevaren. Wat een schitterend gezicht is dit eiland bij het krieken van de dag!

Cascais en Lissabon

De dagen van de laatste tijd beginnen op elkaar te lijken. Het start grauw met weinig wind en pas in de middag komt de zon erbij en gaat het waaien. Zo ook nu weer. Tot aan Cabo da Roca hoofdzakelijk op de motor gevaren. Bij deze kaap ligt ook een bergrugje dus gezien m'n eerdere ervaring verwacht ik hier flinke wind. En ja: het gaat een beetje waaien. Noord-West 2 Beaufort. Dus alle zeilen op. Naast de kaap: geen windversnelling; voorbij de kaap ook niets. Ik begin er bijna er niet meer in te geloven totdat, ja hoor, het binnen mum van tijd een dikke 6 bft waait. Met 6,5 knoop snelheid vlieg ik door het water. Dit houd ik vol tot aan Cascais. In Cascais eerst even gebunkerd en daarna de havenformaliteiten in het moderne havenkantoor afgehandeld. Ik had eerder al iets geschreven over het goede ontvangst op de steigers in Spanje en Portugal. Ja, hoor er bestaat een overtreffende trap. Ik kreeg hier na het inschrijven een fles rode wijn als welkomstgeschenk! Benauwd keek ik om me heen of wellicht de vrouw van de havenmeester zou opduiken voor een flinke pakkerd maar dit bleef gelukkig uit. pff

Bewijsstuk 1A

Komende dagen een paar bootklusjes, Cascais en natuurlijk Lissabon bezoeken.


Cascais is te typeren als een luxe badplaats. Afgelopen havens waren ook badplaatsen maar er is een groot verschil in entourage, huizen, personen en kleding. Het is overal netjes en verzorgd. Voor zeilers: vergelijk bijvoorbeeld Dover met Brighton. Op de plattegrond van Cascais kom ik al 5 golfterreinen tegen.

De bootklussen (b.v. drinkwatertank schoonmaken, vuil en water uit de dieseltank aftappen, wierpot schoonmaken, olie bijvullen, 2e voorstag zetten en fok aanslaan, alle aanhechtingen checken) zijn ook uitgevoerd. Sya en Richard zijn er klaar voor.
Vandaag (18 aug 2011) het weer bekeken. Het ziet er voor morgen en de dagen daarna zeer stabiel (NNE 4/5 Bft) uit. Als ik echter een dag later wegga richting Madeira dan krijg ik variabele winden met ook tegenwind en flink wat regen door een klein lage drukgebiedje. Ik kies voor de gemakkelijke weg en dus daarom maar 1 dagje Lissabon.


M'n gebruikelijk manier van een stad bezoeken: gewoon starten met lopen en langzamerhand alle bijzondere plaatsen zien werkt niet in zo'n grote stad. Omdat ik ook nog bijtijds terug wil zijn voor boodschappen bij de enorm grote supermarkt Jumbo kies ik voor de toeristische manier. Met een open dubbeldekker door de stad toeren. Je ziet genoeg maar foto-schiet-tijd is er bijna niet en uitstappen en weer op de volgende bus opstappen wil ik niet. Lissabon is zeker een stad op nog een andere keer te bezoeken maar dan via een Easyjet-retourtje.

Dit was het laatste contact met het continent. De komende 10-11 maanden doe ik nog alleen nog maar eilanden aan met als eerste Porto Santo (Madeira archipel). Deze tocht is vanuit Cascais zo'n 500 NM en zal zo'n 4-5 dagen vergen. Daarom even pauze in dit blog. De positierapporten geef ik nog wel af.

Peniche

Weer vroeg weg. ik blijf toch een ochtendmens. Ik heb de sleutels van de haven ingeleverd en havengeld betaald bij een beveiligingsmannetje in een hokje bij de ingang van het haventerrein. Er is 24 uurs bewaking maar wat moet zo'n mannetje de gehele tijd doen? Af en toe je hond uitlaten en aan sloten rammelen maar dan? Zeker niet mijn ding. Waarschijnlijk zal dit mannetje zoiets vergelijkbaars denken over bootjesmensjes...
Maar ok. Haven uit en ja hoor; potdichte mist. Ik begin er aan te wennen. Ik draai niet om maar zet de radar aan en vaar rustig met 3-4 knopen. Het blijft grauw en pas bij Peniche breekt de zon door. Nog wel even walvissen van slag gebracht door prachtige muziek (Nirvana) keihard over het water te laten klinken. 
Dan Peniche. Tja, Wat moet ik er van zeggen. De ligplaats aan de langsteiger is erg hobbelig vanwege alle ferry's die af en aan varen richting Isla da Berlanga. De Policia Maritima-agent was zeer behulpzaam, vriendelijk en sprak goed engels. Er was niemand in de haven aanwezig die een key-card voor de haven kon afgeven om daarmee het hek te openen. De agent heeft dit opgelost door gewoon het hek open te zetten.
Ik had zelf veel van het stadje verwacht maar ik heb niet echt iets bijzonders kunnen ontdekken. Het oude fort was niet open volgens de vermelde openingstijden.

Ook hier hebben ze zo'n beveiligingsmannetje met denk ik nog minder verantwoordelijkheden want hij heeft geen slagboom, geen hondje en ook z'n hokje is kleiner.

Nazeré

Er is wat regen voorspeld. Dit klinkt vreemd voor jullie in Nederland maar ik verheug me er op. Even lekker een natte kop van zoet water krijgen (dit lukt me ook onder de douche hoor).  Weer om 7:00 weg; richting Nazaré. De gehele tocht (33 NM) vrij weinig wind gehad maar ondanks de deining van 3 meter meestal kunnen zeilen met een snelheid tussen 2 en 5 knopen. Zonnig maar ... geen regen gehad! Jammer.


In Nazaré lig je dicht bij de visafslag. De geur al... Maar ja, je wordt allervriendelijkst op Engelse wijze ontvangen door captain Michael Hadley en zijn vrouw Sally. Je krijgt de sleutels van het hek, overzicht bustijden en op schrift gesteld overzicht van alle essentiële diensten (Nederlandstalig ook nog).

's Avond ben ik gaan eten met Jean-Marie, een 67 jarige Belgische solozeiler en nu onderweg naar huis. Hij gaat met z'n jacht Ora Pro Nobis (Bashford Howison BH41) zo'n beetje overal naar toe. Zo staat op z'n lijstje o.a.: Ascension, St. Helena, Bermuda, Azoren. Hij kwam nu terug van Griekenland en Turkije. Qua eten heeft hij maar 3 soorten blikken aan boord. Op dit moment zijn er nog slechts twee smaken in voorraad waarvan één zuurkool is dus toch nog enige vorm van variatie.


Nazaré zelf viel me tegen. Dit is ook een badplaats maar dan enorm toeristisch. Met 'gevaar voor eigen leven' (...) met een kabelbaantje naar de kaap gegaan. Boven is het nog toeristischer; echt over de top gegaan. Winkeltje na winkeltje allemaal dezelfde spullen. Ook hier verkopen ze badlakens die je echter pas zo'n honderd meter naar beneden kan gebruiken,


Nazaré heeft ook een stierenvechtarena. Deze avond diverse optredens van o.a. Tiago Carreiras...

Ook is er nog een circusje in de stad met een paar tijgers, honden, een bizon en drieënhalve kip. Ik denk dat ik vanavond op mijn boot blijf.

Figueira da Foz

Wat een start! Om half zes gaat m'n wekker. Even m'n kop buiten steken. Het is warm (22 graden) en er waait een stevige oostenwind. Perfect. In mum van tijd alles klaargemaakt en weggevaren. In de havenmond zeilen gehesen en weg. Het waait zo'n 22 knopen (6 Bft) dus met 6 a 7 knopen aan snelheid vliegt Sya  ongereefd naar het zuiden. Optimistisch begin ik al te rekenen: 65 NM / 6,5 knoop = slechts 10 uur varen. Echter met een prachtige zonsopgang spat deze zeepbel-berekening uit elkaar. Ik had te maken met de bekende landwind en dus stort binnen mum van tijd de wind in en moet helaas de motor aan. Onderweg nog een aantal momenten weer wat kunnen zeilen. Via de Navtex was door Monsanto Radio een gale warning voor district Porto uitgegeven (5-7; occ 8). Dat belooft wat maar waarschijnlijk is dit ver op zee van toepassing.
Iets voor kaap Cabo Mondego begint de wind lichtjes uit het noord-noordoosten op te steken. Motor uit en zeilen maar. Nadat ik die kaap net ben gepasseerd: BAM. Vol 30 knopen aan wind (= 7 Bft) op m'n dak en dat ongereefd. Mijn 'high wind-alarm' van de windmeter gaat ook af maar ja, ik weet zelf ook wel dat het waait. Dilemma: de haven is slechts een paar mijl verderop dus om nu te reven... Besloten om alleen de genua weg te halen en me te concentreren op het koersen tussen de vele visnetten door met vol grootzeil. Iets voor de haven storte de wind weer in. Ik heb nu kennis gemaakt met het stuwend effect van een kaap op wind. 
In Figueira da Foz bij de meldsteiger opgewacht door de Policia Maritima. Ze helpen bij het afmeren maar wel meteen melden met alle papieren in hun kantoor. Na deze bureaucratische sessie een box opgezocht. Na mij komen nog andere boten binnen maar deze worden met een blaas op een politiefluitje met bijbehorende handgebaar geattendeerd dat ze zich moeten melden. Er wordt geen hand uitgestoken. Toch een voordeel als solo-zeiler.


Figueira da Foz zelf is een standaard haven. Het is een badplaats. Dat merk je aan de opzet, winkels, publieke werken en de personen die er rondlopen. Niet zo veel historisch kunnen ontdekken,. Wel een oude arena voor stierengevechten. Op de poster wordt aangekondigd dat er binnenkort diverse gevechten zijn. De namen van de vechters staan vermeld alsof het popsterren zijn. Nu weet ik niet of er een verschil bestaat tussen de Spaanse en Portugese gevechten (b.v. Spaans: is met uiteindelijk een dode stier en in Portugal is het alleen pesten zonder wapens).

Aangezien het een badplaats is ga ik nu m'n hoofd achteroverleggen en van de zon genieten...

Leixoes (bij Porto)

Gisteravond nog geborreld met een Frans stel: Lisenn en Julien (link blog).  Ik had al kennis gemaakt in La Coruna en nadien ze ook nog in Portosin gezien. Beiden schat ik ze achter in de twintig. Hij is kraanmachinist en zij lerares Frans. In Frankrijk mag je er een jaar er tussenuit en behoort je werkgever jou weer terug te nemen; wellicht een andere baan maar wel met hetzelfde salaris. Dit is wel een riantere regeling dan 'ons' verlofsparen zonder enige garantie.


Om 7:00 weggevaren. Ik wil zo veel mogelijk zeilen. De start was met wat mist en een magere oostenwind. Tijdens de tocht bleef de wind zwak (5 knopen) en draaide via het zuiden naar noordwest. Helaas toch nog wel wat moeten motoren omdat ik geen zin had om ver in de avond pas in Leixoes aan te komen.


Dagje Porto. Met veel moeite samen met Rik (Belgische vertrekker) proberen te doorgronden hoe de kaartautomaat van de metro werkt. Uiteindelijk uitgevogeld, betaald, kaart ontvangen, gevalideerd met een scanner en hop de metro in. Rijdt ie de andere kant uit! Dus eerst volgende halte eruit en in de goede gestapt...
Porto; tja... Het is weer een grote stad. Dat betekent: imposantere bouwwerken,  drukker, meer toeristen en ook meer lopen. Zeer mooi is het gebied rondom de rivier waarbij de imposante bruggen van een leerling van Eiffel schitterend zijn. Je kan er zelfs bovenop overheen lopen! Voor geen goud!

Een ander bijzonder aspect zijn de vele tegeltjes tegen de gevels. Dit kan een eenvoudig motiefje zijn maar ook complete voorstellingen zijn.

Om bij zeer zonnig weer in havens nog meer schaduw te maken heb ik een extra laken gekocht. Met tekenen lukte het me om aan een verkoper het verschil tussen een hoeslaken en een gewoon laken duidelijk te maken (ehh, ik had, dacht ik, in Vigo helemaal zelfstandig al een laken gekocht maar aan boord bleek het een kussensloop te zijn). In een aantal winkels al gemerkt dat je in Portugal verkopers en kassiers hebt. De verkoper helpt je en schrijft een bonnetje. Na een handdruk ga je met het bonnetje naar de kassa en doe je de betaling.

In de haven teruggekomen merk je een grote verschil in windkracht. In Porto een beetje en in Leixoes 6-7 Bft en erg vlagerig.

Viana do Castelo

Het zou een mooie dag worden om naar Viana do Castelo in Portugal te gaan: wind start in het zuiden en draait naar het westen. Echter het werd: zuidelijk 2-3; helder bij het vertrek om 7:00 maar al snel dichte mist. Het bijzondere is dat je na zo volledig mistige dag toch merkt dat je huid veel zon heeft gehad. 


Viana do Castelo is een plaats die lekker voelt. Moeilijk om dit verder uit te leggen maar het is de combinatie van personen, gebouwen en atmosfeer (b.v. drukte). Naar de kapper geweest. Ik was eigenlijk op zoek naar zo'n oud kappertje in een achteraf steegje met maar 1 stoel in een zaakje met een inrichting van ver vorige eeuw. Dit was niet te vinden. Dan maar een modernere coiffeur. Voor slechts 8 euro geknipt. Ja, dat klopt, in Portugal is het goedkoper. Koffie met gebak: 1,45 euro.


Bovenop de berg is een Basilica on Monta Santa Luzia met aldaar een schitterend uitzicht. Op zichzelf geen oud historisch kerk maar de route erheen is fraai. Na diverse straatjes bergop wordt je uiteindelijk geconfronteerd met een trap van 626 treden. Leuke conditietest (pffff). In de basiliek was een eucharistieviering bezig dus dat ook meegepakt.

 In de straten wordt al alles klaargemaakt voor het komende romaria opgedragen aan Nossa Senhora da Agonia. Nu al waren er festiviteiten zoals een optocht door de stad.

Bayona

Dit wordt de laatste haven van Spanje. Vanuit Islas de Cies naar Bayona gezeild. Al eerder gemeld dat het hier mistig kan zijn. Zo ook nu weer. Vaar je het ene moment in helder zonnig weer; even later zit je in een mistbank met zicht van minder dan 30 meter en dat bij 4 Beaufort. Je moet wel je zonnebril ophouden omdat dit maar een lage mistbank is. De onderstaande foto (Bayona, half drie 's middags) geeft een goed beeld van zo'n lokale mistbank.

Bayona heeft 2 bijzondere aspecten: het oude centrum en het Monterreal fort. Het centrum lijkt veel op wat ook andere oude plaatsjes hebben: smalle straatjes, oude gebouwen, kleine kerkjes maar ook geen auto's en veel schaduw. Heerlijk om er doorheen te slenteren.
Het Monterreal fort omvat een behoorlijk complex. Helaas ligt in het fort een hotel maar gelukkig past het bij elkaar. Het fort heeft een lange historie. Veel vernietiging en wederopbouw. Twee mooie elementen zijn: De Clock Tower met de Sun Gate (beiden 16e eeuw) en de Prince Tower (oorspronkelijk 10e eeuw; laatste versie: 17e eeuw) aan de noordkant van het complex.

O ja, er ligt ook een replica van de Pinta. Deze was na het ontdekken van de nieuwe wereld door Columbus direct (ach, waarschijnlijk een slingerkoersje in die tijd) naar Bayona gezeild om het nieuws te melden. Ik vond het geen bezoek waard.

Islas de Cies

Na Vigo op twee verschillende plaatsen voor anker gegaan: in de rustige baai Ensenada de San Simon en in de blijkbaar populaire strandlocatie van Ensenada de Limens. In beide gevallen maar zeer korte tochtjes.
Onderweg naar Ensenada de San Simon snel potdichte mist. Met radar en elektronisch kaart m'n weg kunnen vinden. De mist brak net op het moment toen ik bij de hangbrug aankwam.

Bij het ankeren voor het eerst een neuringlijn gebruikt om te kijken hoe hiermee om te gaan. Echter bij kentering en wind dwars op de stroom drijft de boot keurig over deze lijn heen. Eens kijken hoe dit te voorkomen.
Onderweg naar Ensenada de Limens dankzij m'n wifi antenneversterker nog m'n email opgehaald toen ik langs de haven van Punta Lagoa voer. Bij de baai was het een drukte aan geankerde boten. Tja, het is zondag, vakantie en nog zonnig ook. Op een grote boot was er blijkbaar een houseparty, eh.. boatparty aan de gang. Dansende tieners op het dek en iedereen in de baai moest meeluisteren. 's Avonds werd het rustig: het feestje was afgelopen en ik was nog de enige die voor anker lag.


1 aug 11. He he, eindelijk naar de Islas de Cies. Voor anker gegaan bij Playa das Rodas. Met vele ferry's worden grote massa's mensen uitgeladen. Gelukkig ook 's avonds weer ingeladen alhoewel er zelfs een camping is. 
Met Bebe naar het strand gegaan enn daar de wandelroute naar Faro de Cies gepakt. Doordat ik al in de ochtend aan het lopen was, was het nog redelijk rustig. De route gaat door de bossen en langzaam klim je steeds verder.

Het uitzicht over het zuidereiland (Isle de San Martin) wordt steeds fraaier. Uiteindelijk een slingerroute naar de vuurtoren zelf.

Ik had in Vigo mijn kledingassortiment aangevuld met artikelen voor zonnig weer zoals een 'fraaie' hoed. Ik wilde jullie dit stukje haute couture (of is het 'hoed couture'?) niet onthouden.