St. Maarten I

Om kwart voor zeven 's ochtends de ankerplaats bij Oranjestad verlaten. De dames van de Saltimbanque zijn me net voor. Er staat geen wind dus rustig op de motor het hoekje om en richting St. Maarten. Zodra er meer dan 5 knopen wind staat gaat de motor uit en kabbel ik met twee knopen voort. Saba ligt in het zonnetje met een permanente wolk rondom de top. Jammer dan ik het niet kan aandoen. 

Van de Saltimbanque kreeg ik de vertaling van de Franstalige weerwaarschuwing door: in de komende nacht N-NE7; eventueel onweer. Doordat ik naar de Simpson Bay Lagoon wil heb ik te maken met de brugtijden. Slechts drie keer per dag is het open voor ingaande scheepvaart. De opening die ik wil pakken is om 17:30 dus ik hoef niet te haasten. Af en toe waait het iets harder om vervolgens weer in te storten. Een mooie band van buien nadert. Het is een leuk spel om door te versnellen en te vertragen (in- en uitrollen van de genua) de buien voor- en achterlangs me te laten gaan. 

Om 16:30 eventjes voor anker buiten de brug en zodra het opengaat hop er doorheen. De lagoon is verdeeld in een Nederlands deel en een Frans deel. Bij de Fransen lig je gratis en bij de Nederlanders moet je 20 US$ per week betalen. Toch besloten om aan de Nederlandse kant te ankeren omdat de afstand naar alle faciliteiten veel kleiner is en ik maar een klein bijbootje heb. Zoals verwacht trekt de wind in de nacht aan. Noordelijk 6-7. Sya blijft keurig op haar plek liggen. In de vroege ochtend tijdens koffie in de kuip zie ik m'n Amerikaanse buurman langsdrijven. Hun anker is losgekomen. Snel mijn toeter in mijn mond gestopt en blazen! Ook vanaf een ander schip klinkt een hoorn. Na vele seconden is de eigenaar wakker en start de motor. Paniek! Hij gaat niet ankerop maar de knuppel gaat vol gas met nog twee ankers uit een nieuw plekje zoeken. Af en toe pak een van zijn ankers en draait hij vervolgens scherp om dat anker. Veel geschreeuw van alle boten. Zelf heb ik mijn motor startklaar gemaakt en mijn ankerlier ingeschakeld. Het is een kwestie van tijd voordat hij mijn anker eruit ploegt en dan ben ik de sigaar. Het lukt een Amerikaan en een Tsjech om vanuit een dinghy bij hem aan boord te gaan en het commando over te nemen. Hiermee stopt de stupide kamikaze-actie. Daarna ben ik samen met een andere Amerikaan druk bezig geweest om vanuit een rubberboot zijn twee in elkaar gedraaide ankererlijnen uit elkaar te halen. Twee 'speelgoedankers' zaten er aan vast. Na het ontvlechten is het schip samen met de twee opstappers weggegaan en weer voor anker gegaan. Nog geen uur later: weer op drift. Ik heb dit keer mijn gashoorn gebruikt en na enkele seconden kwamen twee hoofden bovendeks. Wederom hebben twee personen met ankerop gaan geholpen en vervolgens is hij gelukkig in een jachthaven gegaan. Achteraf gehoord dat hij de boot net had gekocht en dat hij wist dat zijn hoofdanker te klein was. Tevens was hij niet ervaren. De rust keerde op de ankerplaats weder.
Diezelfde ochtend met de dinghy naar immigration en Port Authority. De dame van Port Authority begon op autoritaire toon over het ontbreken van een registratienummer. 'Het is op St. Maarten wettelijk verplicht' zei ze waarop ik reageerde: 'Er is geen wet in het Koninkrijk der Nederlanden, waaronder St. Maarten gewoon onder valt,  die het officieel registreren van jachten verplicht stelt'. Dit was pure bluf van me. Op mijn vraag welke oplossing ze in gedachte had om uit de impasse te komen kwam geen antwoord. Uiteindelijk een storm in een glas water. Een uur later toen ik met boodschappen terugkwam stond ze bij het dinghy-dock, recht voor mijn dinghy met de dame van Immigration pauze te houden. We hebben lekker gekeuveld over alles en nog wat; ze gaf lachend aan dat ze me, als eigenaar van een jacht zonder nummer, niet zou vergeten. Weer een vriendin erbij.
Simpson Bay Lagoon valt me tegen. De snelle dinghy's vliegen kris-kras over het water. Verbeten gezichten aan de gashandel en niemand groet. Er wordt niet gekeken of jouw golfslag gevolgen voor een andere boot heeft. Een beetje egoïstisch hier. Naast jachten liggen er ook de miljoenenjachten met toch minimaal 10 bemanningsleden. Het grote voordeel is dat die schepen veel geld op St. Maarten binnenbrengen. Aan de Nederlandse kant lijkt het op Rodney Bay (St. Lucia). Een aaneenschakeling van bars/restaurants. Authentiek Caribisch is het hier volstrekt niet. 
Het programma voor de komende dagen was mijn boot klaar maken voor de grote tochten. Echter ik krijg op 18 april een bezoekster uit St. Vincent voor een ruime week over.....;-).


Gette is aan boord gekomen. Niet op de beoogde dag maar een dag later. De reden is dat het vliegtuig van Caribische luchtvaartmaatschappij Liat voor de vlucht van Barbados naar Antigua regenwater lekte. De bemanning vond het ok maar een van de passagiers, de minister-president van St. Vincent & the Grenadines vond het ontoelaatbaar voor alle passagiers en voor de uitstraling van zo'n 'duck-tape vliegtuig' naar naar buiten. En dus moest er ander vliegtuig worden geregeld.
Op St. Maarten de grote boodschappen gedaan zodat ik klaar ben voor de komende grote tochten. Met de dinghy naar de luxe jachthaven Port de Plaisance en dan te voet naar de Grand Marché. Een enorme supermarkt naar Frans model met ook veel Nederlands voedsel. Zodoende bergen snoep ingeladen maar ook hagelslag en de lekkerste satésaus (Wijko) die er bestaat. Met een volgeladen dinghy weer terug. 

Het volgend bezoek is Marigot aan de franse kant van het eiland. Met de dinghy vaar je van de ankerplaats zo over naar de franse kant. Dus binnen 10 minuten van Nederland naar Frankrijk zonder België er tussenin. Met name aan de Franse kant van de lagoon zie je vele schepen met bewoners die er jaren op verblijven. Ze struinen rond vijf uur 's middags de happy hours in de bars rondom de lagoon af. In Marigot de kant op en rondgekeken. Wat opvalt zijn de vele bordjes met '1 euro = 1 dollar'. Door twee landen op 1 eiland, de verschillende munteenheden en het feit dat Frankrijk duurder is dan het Nederlandse deel van het eiland blijkt de franse economie het af te leggen. Vandaar het redmiddel om de in euro-geprijsde artikelen te willen verkopen alsof ze dollar-geprijsd is. Iedereen doet de grote inkopen in het Nederlands deel. Het uitzicht vanuit Fort Louis over Baie de Marigot en Simpson Bay Lagoon is prachtig. Prijsloos.