zaterdag 28 april 2012

Anguilla


We hebben besloten om naar een ander land te varen. De keuze is het noordelijk gelegen eiland Anguilla. Dus uitchecken bij Immigration en Port Authority waarna we de brug van 9:00 konden pakken.  Ook hier is het aansluiten in de rij wachtenden; alleen de schepen zijn wat groter.
De tocht was relaxed. Een oostelijke wind bracht ons bij een kalme zee naar Road Bay aan de noordzijde van Anguilla. Dit is de enige plaats waar je kan in- en uitklaren. Soms heb ik geschreven over de stugge officials op een eiland maar hier was het bijzonder. Nadat ik de formaliteiten bij Immigration had afgerond ging ik door naar het volgende bureau: Customs. Gette bleef achter bij Immigration en even later hoorde ik de twee dames samen zingen in het kantoor. Zelfs de dame van Customs ging meezingen. Het is dat ik het nummer niet kende want ander had ook nog een bariton deelgenomen. Kan het vriendelijker?
Bij Road Bay langs het hagelwit strand staan slechts enkele huizen en restaurants. We wilden daarom de hoofdstad The Valley bezoeken en zodoende al lopend onderweg. 
Het was heet, bloedheet. We kregen voor een deel van de tocht een lift aangeboden. The Valley was een openbaring. Deze hoofdstad was niet meer dan enkele huizen en overheidsgebouwen in een vlakte neergezet. Op een zondag was ook niets open en niemand op straat dus dan maar weer terug lopen. Op de terugweg bij een supermarkt iets van vers voedsel gekocht. Maar duur!! Voor een paar bevroren hamburgers ben je 40 US$ armer. Waarschijnlijk geldt ook hier dat je beter op St. Maarten de boodschappen kan doen. Op diverse plaatsen aanwijzingen gezien voor een vluchtroute bij een tsunami.
We hadden een eendaagse cruising permit aangeschaft voor 25 US$ (abusievelijk vermeldt de pilot guide EC$). Het geluk is dat mijn bootje slechts 4 ton weegt want voor een schip van 5 - 20 ton betaal je al 100 US$ per dag. De afgelopen nachten was het regenachtig en de vooruitzichten waren niet veel beter. En dus was het 's ochtends stralend weer... Het was de bedoeling om bij Dog Island en Sandy Island te snorkelen. De windrichting was inmiddels gewijzigd in zuidoostelijk maar met meer zuid in het. Bij Dog Island aangekomen merkte we dat de verplichte moorings volledig open lagen. Golfhoogte van meer dan een meter. Met enigszins gevaar voor materiaal en ledematen toch in de dinghy gegaan om naar de andere, beschutte kant van het eiland te gaan maar na 100 meter toch omgedraaid. De wind was aan het aantrekken en was nu al 5 Bft. Dit begint gevaarlijk te worden met zelfs een kans dat je niet meer terugkomt. Om weer aan boord te komen eerst goed het golfpatroon opgenomen om dan op het juiste moment met moeite weer aan boord te klimmen. Dan maar op zoek naar een rustige plek: Little Bay. Het is daar rustig maar helaas was de snorkellocatie niet denderend. Ja dat krijg je als je verwend ben. Als derde locatie naar Sandy Island gegaan. Het was inmiddels al 5 uur en er was niemand meer op het eiland. Voor even een privĂ©-eiland. 

Nog voordat het donker werd waren we terug te Road Bay.