Dat het een rustig tochtje ging worden was al bekend aan de hand van de weersverwachtig. Met een snelheid tussen 2 en 4 knopen kabbelde Sya richting het eiland Nevis. Je merkt goed dat het hier lente is. De zon is fel. Voor het eerst heb ik tijdens het zeilen mijn bimini opgezet. Onderweg kom je nog een ander eilandje tegen: Redonda.
Redonda is een eiland van slechts anderhalve kilometer lang en 300 meter hoog. Vanaf 1865 tot 1914 werd er door Engelsen fosfaat gedolven. In 1872 werd het eilandje officieel door Engeland geannexeerd en bij Antigua gevoegd. Echter er is ook een sprookjesversie: er was eens een eilandje in de Caribische zee ... Op het nabijgelegen eiland Montserrat leefde een slimme koopman. Hij had in de gaten dat het eilandje Redonda niet door het grote en machtige Engeland was geclaimd. De volgende dag in het jaar 1865 zij hij: "Redonda is nu van mij". Vele jaren later (in 1880) werd zijn 15 jarige zoon in het bijzijn van de bisschop van Antigua op het koninkrijk Redonda gekroond tot Koning Filipe I. Hij leefde nog lang en gelukkig in ... Engeland. Waarschijnlijk zou hij met z'n koninklijk paard en al van de steile rotsen aflazeren zodra hij een tocht over zijn koninkrijk wilde maken. Het koningschap werd niet via een bloedlijn aan prinsen of prinsessen overgedragen maar aan bevrinde schrijvers: King Juan I - king Juan II - King Bob de Bald en sinds december 2009 de huidige King Michael the Grey. Het koninkrijk is nu eigenlijk alleen nog via de lucht te bereiken en erodeert steeds verder. Het koninkrijk wordt door geen enkele natie erkend. De huidige bewoners voelen zich er prima thuis en vliegen uit als ze honger hebben of om voedsel voor hun kleintjes te vangen. En ze leefden nog lang en gelukkig.
Nevis is een klein eilandje wat bestaat uit de 1000 meter hoge vulkaan 'Nevis peak' als middelpunt. De moorings in de buurt van het plaatsje Charlestown liggen recht voor de kratermond. Zo moeten de mensen van Plymouth, Montserrat vele honderden jaren naar hun vulkaan hebben gekeken.
Charlestown is een klein, pittoresk plaatsje met enkele pleintjes en historische huizen. Door de beperkte grote heb je alles binnen een half uur gezien.
Op Witte Donderdag een bijzonder weerzien met Camille en Laure van de Saltimbanque. De laatste keer dat we elkaar hadden gezien was op La Graciosa aan de andere kant van de plas. Sindsdien wel emailcontact met elkaar gehad en nauwgezet elkaar blog volgen.
Goede Vrijdag is hier een feestdag. Alles is dicht en uitgestorven. Slechts één supermarkt is open. Richard eet wederom niet op z'n eigen boot maar eet Bretonse crêpes op de Saltimbanque. Het was al de volgende dag geworden toen ik terugroeide.
Op deze paaszaterdag al iets voor zevenen weg voor een ukkepuktochtje van slechts 10 NM naar Basse-terre op het eiland St. Kitts. Ik had weer even trek in een jachthaven. Te meer omdat ik nu alle watertanks wil afvullen. Zonder de motor te gebruiken de mooring bij Nevis achtergelaten en rustig onderweg. En bij de jachthaven Port Zante: het lijkt bijna het programma Glamourland van Gert-Jan Dröge en terugkerend middelpunt Jan des Bouvrie. "Hallo daar zijn we weer...." ;-). Buiten de haven ligt de Full Circle en ze gaan net voor me met hun dinghy de haven in. Altijd leuk om vrienden te zien. Naast de haven ligt een duty-free walhalla voor de cruiseschip-mensen. Souvenirshops afgewisseld met juweliers en enkele restaurantjes. Het is spiksplinternieuw en doet qua bouwstijl en lelijkheid erg denken aan Batavia-stad in Lelystad. Een beetje van het semi-authentieke.
Vanwege Pasen wordt de volumeknop van een kroeg in 'Batavia Stad' vol open gezet; tussen 3 en 6 uur 's nachts op z'n hardst. De eerste nacht was het eigenlijk wel mooie muziek. Dance met een Steelband mix. Ik noem deze verfrissende stijl maar Stance. Na een eerdere nachtelijke ervaring op een andere locatie had ik oorpluggen gekocht. Na een half uur swingen in mijn bed ze maar ingedaan om wat nachtrust te pakken.
De komende eiland Saba en St. Eustatius zullen voor mij duikeilanden worden maar ook St. Kitts heeft een goede reputatie. Met Kenneth van Kenneths Dive Center twee duiken achter elkaar gemaakt. Het eerste was voor de oude rot Kenneth een nog een onbekend rif (eigenlijk dacht hij op de locatie van een wrak te zijn). Beneden op 20 meter diep was het schitterend. Totaal drie met koraal begroeide oude stokankers zien liggen, wederom een prachtige maar uitheemse (en voor lokale visstand bedreigende) leeuwvis en een rog van 1,5 meter breed gezien.
Maar de klapper was toch wel een gifgroene Groene Moray. Deze zat gevangen in een visfuik. Een joekel was het: dik twee meter lang en zo'n 25 centimeter in doorsnede. De bek met scherpe tanden wagenwijd open. Als het zou kunnen blazen dan blies het naar ons. Kenneth bevrijdde de Moray die zich meteen achter een rots verborg. Er was een kansje dat het door alle stress in de aanval zou kunnen gaan maar gelukkig niets van dat.
De tweede duik met verse flessen ging naar het wrak van m/v River Taw. Dit 144 voets schip ligt in twee delen op de bodem. Het was mogelijk om in het ruim en in het achterschip te zwemmen. Het is nog steeds opwindend. Dit keer lukte het me beter om mijn ademhaling te reguleren. Naast het feit dat dit wrak op slechts 40 voet diep lag was mijn duiktijd 55 minuten. Het waren twee heerlijke duiken.
De hoofdstad Basse-terre op St. Kitts laat een vertrouwd beeld van een Caribische stad zien. Mooie maar wel wat vervallen, houten Creoolse huizen. Bijzonder, het lijkt wel een folly, is het op Piccadilly Circus te London gebaseerd plein.
Op deze tweede Paasdag gaan de bewoners van Basse-terre niet naar de bollen of naar de meubelboulevard. Het lijkt meer op Koninginnedag. Wedstrijdjes (zwemmen en boksen), lopen over een ingezeepte balk en lekkere, stevige Caribische muziek.
De bewegwijzering hebben ze volgens mij van de Belgen overgenomen. Welke kant moet ik nu in voor Dieppe Bay?
