Tenerife

Bij daglicht uit Las Palmas richting Tenerife gevaren. Buiten de haven stond een slecht stukje water. Hoge en holle golven uit vele kanten door de wind; weerkaatsing van de golven tegen de golfbreker en stroming (Canary Current). Dus op de motor en grootzeil slagen gemaakt om om het noordelijk puntje te komen. De wind was noordelijk kracht 4 dus onderweg met zo'n 5 knopen richting Santa Cruz. Gaande de tocht nam de wind weer zoals gebruikelijk toe tot 25 knopen. Als ik dit vergelijk met varen op de Noordzee: bij windkracht 6 staat daar een rottige golfslag; vaak regent het en is het op z'n zachtst gezegd fris. Het valt in de categorie afzien. Nu toch een beetje anders. Met ontbloot bovenlijf (wel reddingsvest met lifeline) en een graad of 28 is het toch niet echt afzien. Tijdens het tochtje nog even contact met een kabellegger gehad. Door het voordeel van AIS riep hij me keurig met scheepsnaam op en kon ik melden dat ik voorlangs wilde. De gehele dag was op de marifoon het bericht dat er i.v.m. vulkanische activiteiten een verboden gebied was ingesteld rond de zuidpunt van El Hierro. In Santa Cruz ook gehoord dat de jachthaven van El Hierro is gesloten en op internet gevonden dat Neckermann toeristen van het eiland haalt. Het wordt dus geen bezoekje aan El Hierro.
In de haven een weerzien met Lizenn en Julien van de Ster-vraz. Zij hebben hun dinghy al in Lissabon besteld (kleine 2 maanden geleden) en wachten nu al 3 weken in Santa Cruz op de daadwerkelijke aflevering. 
Santa Cruz is gelukkig anders dan Las Palmas. Qua sfeer is het al anders. Minder 'plat'. Qua historische gebouwen ligt meer het accent op de art deco stijl zoals prominent in het postkantoor te vinden is.

Toch nog even een thuisgevoel. Niet door Kroket van Fred maar de tram. Deze zijn hetzelfde als de nieuwe trams in Amsterdam; zelf de bel is identiek.
Voor zondag en maandag een auto gehuurd. Voor de autorijders in Nederland: een liter normale benzine kost hier slechts 0.96 eurocent. dus gooi maar vol die tank.
Op zondag natuurlijk eerst naar de grote vulkaan Teide. Met je auto kom je tot 2250 meter hoogte. Daarna kan je met een kabelbaan richting de top (3717 meter). Niet voor mij dus. 

Ik wilde eigenlijk door richting het zuiden maar doordat ik een afslag miste ben ik doorgereden naar Los Gigantes aan de westkust. Je rijdt dwars door een laveveld afkomstig van de eruptie van eind 18e eeuw. Mooie rotsen bij Las Gigantes aber dass war eine Grosse Germanische feriencolonien (waarschijnlijk heb ik in deze ene zin minimaal vijf schrijf- en grammaticale fouten gemaakt). Dus je wordt in een restaurant in het Duits aangesproken. Arggghhhh! Snel weg richting de oude hoofdstad La Laguna. Zoals al gemeld was het een zondag dus geen winkelend publiek. De historie is zeer goed bewaard gebleven. Veel oude panden of oud-ogend. 

Als laatste nog naar Monte de las Mercedes aan de noordkant van het eiland. Zo langzamerhand raakt je gewend aan de slingerweggetjes maar met m'n autootje (Chevrolet Matiz; kleiner kan bijna niet) en een Portugese rijstijl kom je overal. Het landschap hier doet me deels herinneren aan Madeira. Veel steile bergen maar wel met begroeiing. 

Na terugkomt op de boot de schoenen uitgeschopt en nog even een was in de wasmachine/droger gedaan. 

De tweede autodag wilde ik besteden aan een wandeling. Dat betekent eerst een uur in de auto om via een slingerweg bij Chamorga in het noorden van het eiland te komen. Via een valleiwandeling komt je uit bij de vuurtoren Faro de Anaga. Het hoogteverschil tijdens de wandeling is zo'n 600 meter. Echter het pad loopt niet lekker en er zijn veel trappen in de hoedanigheid van een willekeurig gestapelde stenen. De terugtocht is voornamelijk weer bergop zodat deze zeiler, die houdt van een hoogteverschil van maximaal 2 meter, kapot bij de auto aankomt. De natuur was wel prachtig.

Overigens sinds mijn verrek heb ik al 2400 NM gevaren (ruim 4400 kilometer) en de grote tochten moeten nog komen.

Gran Canaria

Iets na zevenen ankerop en koers 281 richting Las Palmas. Weer voorbereid op de windversnelling was ik met twee riffen in het grootzeil gestart. Dus niets. Ik krijg een zwaar vermoeden dat die versnellingszones er alleen zijn als ik er niet op reken en omgekeerd. Er stond een stevig deining van 2 meter uit het noorden maar bij een noordoostelijke wind kracht 4/5 Bft was het perfect te doen en vloog Sya met 6-7 knopen over het water. De afstand is 55 NM (foutje op de kaart: deze geeft aan 45 NM). Hoera! Eindelijk dolfijnen voor de boeg. Drie maanden er op moeten wachten terwijl andere zeilers me lekker hadden gemaakt met ontmoetingen met dolfijnen in diverse soorten en schildpadden. Jammer dat ze er maar even waren. De meest gangbare tijd is namelijk 's avonds voor zonsondergang.

Voor Las Palmas is het een drukte van zeeschepen: geankerd, uitgaand, invarend, bunkerend of gewoon op drift totdat ze permissie krijgen om naar binnen te gaan. Alleen op mijn genua de haven in gevaren. Na melding op VHF kanaal 11 kreeg ik gelukkig niet meteen te horen: "full" maar dat ik bij de receptiepontoon kon aanleggen. Ik had al meteen gemeld dat ik een klein bootje was van slechts 9,5 meter. Deze haven is de startplek voor de ARC. Zo'n tweehonderd boten verzamelen zich hier om op 20 november met z'n allen over te steken naar St. Lucia. De schepen die normaal in de haven liggen worden naar andere havens verhaald om maar ruimte te maken. De haven kan me 4 dagen garanderen en daarna mogelijk verlengingen. Het havengeld is een lachertje: 6,5 euro per nacht. Ik wordt naar een plek tussen twee langliggers gemanoeuvreerd (kop op de steiger en heklijn). De hulp-havenmeester zegt nog dat dit de beste plek is met de meeste kans om m'n bezoek te kunnen verlengen. De meeste ARC-zeilers hebben grote bakken van schepen. Het lijkt alsof 40-50 voet gangbaar is. Ik lig overigens hier niet vanwege het historisch karakter van deze stad. Van velen vernomen dat het een akelige, betonnen stad is. Zeg maar het uiterlijk van een Belgische kustplaats; een 4 baans snelweg als boulevard en een historisch verleden vergelijkbaar met Almere.

De reden voor m'n verblijf is dat ik m'n startmotor niet meer vertrouw. Nadat ik de motor een paar dagen niet heb gebruikt en ik start hoor ik een een luide knal vanuit de motor en dan begint te startmotor te draaien. Dit nam de afgelopen tijd alleen maar toe. Dan is dit dé plek om aan deskundig advies en/of onderdelen te komen.

De startmotor heb ik onderhanden genomen mede a.d.h.v. een handig boek van m'n Deense buurman. Alles gereinigd en geïnspecteerd. De plus-draad van de solenoid lag onbeschermd op tienden van een millimeter van het geaard huis. Of dit tot een overslag heeft geleid weet ik niet maar het is wel een potentiële kans om m'n accu op te blazen. Starten ging nadien prima. Dit is ook geconstateerd door een Volvo Penta monteur. Hij zag ook geen schade. Geluk dus.
Op de Spaanse nationale feestdag 12 oktober wilde ik een auto huren om het binnenland te verkennen. De dag van te voren nog duidelijk aan de verhuurder gevraagd of ze wel open zijn. "Ja hoor; vanaf 8:00 uur." Dus trof ik iets na achten een dichte duur aan. Toen dit om kwart voor negen nog steeds zo was heb ik besloten om geen auto meer te huren op Gran Canaria. Ik haal dit op Tenerife wel in. Daarom besloten om naar het oude centrum te gaan. N.a.v. eerder gepubliceerde tekst een opmerking ontvangen: Las Palmas heeft wel degelijk een historie! Het deel waar ik me op baseerde was het toeristische, noordelijke deel. Het historisch deel ligt op een flinke wandeling zuidwaarts (of met buslijn 12). Daar kom je oudere gebouwen tegen maar ook de sfeer is anders. Niet het platte, toeristische deel maar een wijk met meer grandeur. Ik ben echter niet echte juweeltjes van gebouwen tegengekomen. Een van de uitzonderingen is zowel de binnen- als buitenkant van het Gabinete Literario (1844).

In de haven stromen de ARC-zeilers binnen. De grote van de schepen valt op. Het lijkt erop dat 40 voet vandaag de dag zo'n beetje een ondergrens is.

Op het ponton als in de Sailor's Bar hangen briefjes van mannelijke en vrouwelijke opstappers. Een tijdje met een Nederlandse opstapper gesproken die nu op een Amerikaans jacht meevaart. Dit leven van opstapper doet hij nu al voor 4 jaar en hij had al veel van de wereld gezien. Hij denkt er nog zeker niet aan om dit vrije leven op te zeggen. Vergelijkbaar is het leven van mijn Franse buurman. Hij is al vele jaren op reis en vliegt af en toe naar Frankrijk om even wat geld te verdienen. Je ziet dat het leven op een boot zo'n grote vrijheid is. Ik heb geen opstapper nodig.

Fuerteventura

Het is weer lekker om op zee te zijn! Op 6 oktober om 7:45 vertrokken. In de haven stond al 5 Bft dus een rif in het grootzeil gezet i.v.m. de nog komende windversnellingszone. Goed. Dus na een kwartier nam de wind dusdanig af dat ik op de motor verder moest gaan. In het noorden van Fuerteventura was er even wat wind: westelijk. Dit moet wel een dag met verrassingen worden. Gelukkig werd om half elf weer alles normaal: noordoostelijke wind kracht 4/5 en zon. Wat ik van Fuerteventura zag was weinig indrukwekkend. Af en toe van die ommuurde vakantiecolonies die midden in het land geplaatst waren. M'n streven was om nog bij daglicht bij Morro Jable aan de zuidkust aan te komen maar door een te laconieke voorbereiding (...) had ik in m'n gedachte dat het 55 NM varen was. Het was 10 NM meer. Dat is dus 2 uur varen extra. Bij de tweede windversnellingszone vanaf Pozo Negro: wederom niets. Nee, erger nog; de wind nam nog verder af zodat ik wederom op de motor moest varen. Ter hoogte van de 3e zone merkte ik wel de verwachte winddraaiing van noordoost naar noordwest maar nog steeds slappe hap qua wind. Bijna voorbij die zone: taaadaaaaaa: binnen 1 minuut nam de wind toe van een knoop of 5 naar 20 knopen om nog door te klimmen tot eindelijk 25 knopen. Da's een dikke 6 bft. Doordat ik het niet meer verwacht had stonden alle zeilen vol. Snel heb ik een 1e rif gezet en kort daarop een tweede en zoals altijd: net voordat ik bij de mast klaar was duikt m'n bootje in een golf en kan ik uiteindelijk drijfnat naar achteren kruipen. De bootsnelheid ligt op zo'n 7 knopen en ik vaar op de hand zo snel mogelijk om toch met daglicht aan te komen. Dat maakt alles gemakkelijker. Door het vergunningenbeleid van dit eiland is in principe geen enkele haven meer gewoon aan te lopen. Daarom besloten om tussen de jachthaven van Morro Jable en de vuurtoren recht voor het zandstrand te ankeren. De kans op zandgrond is dan het grootst. De wind hield zich niet aan het plan. Deze 6 Bft bleef staan tot aan de ankerplek die ik pas net na acht uur 's avonds bereikte. Dan valt de avond binnen een kwartier. Met deklicht aan en hoofdlamp op voorzichtig zo dicht mogelijk naar het strand toevaren. Bij 7 meter diepte het anker laten vallen en meteen ruim 30 meter ketting gestoken. Snel alles opruimen; ankeralarm aan en daarna warme soep als avondmaaltijd. Een heerlijk afwisselende dag! Genoten. Dit is zeilen. 's Nachts neemt de wind af maar wordt helaas vervangen door een de deining die om Punta de Morra Jable heen komt. Slingeren dus en daardoor ook slecht geslapen. Nog in mijn bed besloten om morgenvroeg naar Las Palmas op Gran Canaria te varen.

Lanzarote

Net nadat het licht was geworden bij Graciosa weggegaan. De verwachting is erg weinig wind (2 Bft) dus ik ga via de oostkant om, indien het niet te zeilen is, voor anker bij Arrecife te gaan. Ik heb geen zin om die 40 mijl te motoren. De wind begon met ONO3 maar zwakte later nog iets af. Gelukkig nam de wind in de buurt van Arrecife toe en besloot ik om door te varen naar het doel: Marina Rubicón aan de zuidkust van Lanzarote. Onderweg nog de Volvo Ocean Open 70 racer van team Puma tegengekomen (onderweg naar Alicante t.b.v de start van de Volvo Ocean Race 2011-2012). Ik ben maar geen wedstrijdje aangegaan... 

De laatste uren nog windkracht 5 (en af en toe 6) gehad. Hier zat zeker een effect van de windversnellingszone in. Zon was er natuurlijk volop. Om 18:00 liep ik de jachthaven binnen. Da's wel even een verschil met Graciosa. Het is een grote, moderne jachthaven in het vakantiegebied Playa Blanca. Zeer toeristisch. Bij de restaurants werd ik in het Duits aangesproken. Grrr! Heb ik zo'n Duitse kop? Maar alles heeft z'n positieve kant. Het liggeld valt verbazingwekkend erg mee en ik kreeg zelf een kaartje voor het zwembad.

Nu op zoek naar Bassie en Adriaan (link)  (was een advies van Gerarda en Rinus (Jeanneau Sun Odessey 50DS 'Kennedy')).

Nieuws 28 sept 2011 Er komen steeds meer berichten dat een vulkaanuitbarsting dreigt op het zuid-west gelegen Canarisch eiland Isla de Hierro (link). Dit ligt hemelsbreed zo'n 400 km van waar ik nu lig (Rubicón; Lanzarote) en de wind is bijna altijd Noord-Oost.
De dag voordat me zus en zwager langskomen nog even in de buurt rondgekeken en boodschappen gedaan. Bij het pinautomaat in het winkelcentrum gebeurd het. Op het moment dat ik m'n bankpas erin deed ging de machine op tilt. Pas weg. Bij de eerste twee winkels kwam geen medewerking en bij de derde een baasje aangeschoten. Ik kon zelf bellen. Als het goed is komt de pas over minimaal een dag of vijf weer beschikbaar bij het bankkantoor in Playa Blanca. Op dat moment voel je je onthand. Over twee dagen zal ik echter starten om mijn lompe kant te laten zien (dat zit diep in me verborgen...) om er voor te zorgen dat zij hun fout zo snel mogelijk herstellen. Ik zal ze ook vereren met een bezoekje om druk erop te zetten. Update 3 oktober: Na drie bezoekjes heb ik mijn bankpas terug. Het is heel bijzonder om te zien dat ze bij de bank een compleet stapeltje van bankpassen hebben. Allemaal door apparaatfouten. Eh, idee om als correctie het apparaat af te sluiten en als corrigerende maatregel de bronoorzaak weg te nemen? 

Met m'n zus, zwager en een huurautootje zijn we het eiland rondgegaan om alle mooie delen te consumeren. Lanzarote is een eiland met hoofdzakelijk een vulkanisch gezicht: kratermonden, heuvels, caldeira's en lavavelden. 

Hoofdzakelijk dorre vlakten maar in enkele gebieden ook teelt van druiven voor de locale wijn en cactea voor bijvoorbeeld Aloë Vera. De wijnbouw zit in de regio La Geria. Door kuilen te graven zorgen ze dat de wortels in de grond vastzitten. Het ronde muurtje werkt beschermend. De plant zelf ligt op de lavagrond.

Heel veel op het eiland is ontworpen door of in de geest van César Manrique; zeg maar de architect van het eiland. Het doet me veel denken aan de Spaanse stijl van Gaudi. Een 'moet je zien' is de uitkijkpost Mirador del Rio aan de noordzijde. Deze is in de rotsen op een hoogte van 450 meter gebouwd met prachtig uitzicht op Graciosa.

Na de afknapper te Madeira toch maar weer een lavagrot in: Cueva de Los Verde. Via mooie gangen kwamen we steeds dieper. De grot was spaarzaam verlicht en af te toe moest je gebukt lopen omdat het niet hoger was. Je moet zorgen dat je achterin de groep loopt want dan kan je alles het beste zien. En heel in de verte hoorde we de rondleidster nog wel iets vertellen in een taal die noch Spaans noch Engels was. Waarschijnlijk was ze gezakt voor haar LOI-cursus Engels. Toeristisch maar schitterend was het effect van een ondiepe plas water in de grot. Doordat het water spiegelglad was, was daarin de reflectie van de bovenkant van grot te zien. Zo leek het alsof je in een diepe put keek. Kijk; dit was nu een grot die het bezoeken waard was.

Jardin de Cactus. Deze tuin is extreem goed verzorgd en bevat vele cactea van over de gehele wereld. Natuurlijk de cactus bekend van de stripverhalen, de bekende bolcactus die het in Nederland ook aardig doet tot complete 'cactusbomen'. Het cactusthema was ver doorgevoerd. Lampen, ornamenten en duurklinken waren op cactea gebaseerd. Kitsch ja, maar dan net op tijd opgehouden om het niet over de top te laten gaan.

Op de regenachtige maandagochtend de stad Arrecife bezocht. We hadden niet zo veel tijd maar anderhalf uur was bijna toereikend om te concluderen dat het niets bijzonders was.

Overigens nog steeds niet die clown en acrobaat gevonden.
Dinsdag 4 oktober ging het toeristisch programma verder. Eerst naar het Nationaal park de Timanfaya. Een schitterende omgeving alwaar in de 18e en 19e eeuw vele vulkaanuitbarstingen zijn geweest. Na demonstraties van de aanwezige warmte op slechts enkele meters (struik in brand steken en het opwekken van een geiser) hebben we per touringcar een rondrit gemaakt langs de meest schitterende locaties.

Vervolgens zijn  we naar El Golfo gereden. Een mooie omgeving met het groen meertje als bizar punt.

De aanbevolen kust bij Los Hervideros vond ik tegenvallen en heb ik mijn fototoestel niet eens uit mijn tas gehaald. Wel mooie rotsen, grotten en blauw water maar waarschijnlijk ben ik te veel verwend met dergelijke omgevingen. Verwend jong! Als afsluiting van ons cultureel dagje naar de zoutpannen Salinas Janubin en de vuurtoren Faro de Pechiquera gegaan.

Pff, nu effen al deze indrukken herkauwen.

Het was m'n planning om 5 oktober naar de zuidkust van Fuerteventura te gaan maar ik wacht nog op een pakketje uit Engeland. Wel begrepen dat de kans op een ligplaats in een van de jachthavens aldaar eigenlijk nihil is. Alles werkt daar met een reserveringssysteem waarbij je van te voren een ingevuld formulier en een kopie van je bootpapieren en paspoort moet faxen. Een fax op een boot...? Tsss. Van het havenkantoor te Rubicón begrepen dat deze jachthavens overigens niet eens meer op faxen reageren. Alles is vol. Zodra ik het pakketje heb en het weer is goed ga ik toch naar de zuidkust van Fuerteventura. Wellicht is er toch een gaatje in de haven van Morro Jable en anders ankeren. Ankeren is zeker geen straf mits het redelijk beschut is en de ankergrond goed is.  Update 5 oktober: het pakje is binnen en ik vaar morgen weer verder.

Ik heb B2 wel aangetroffen. Einde van de aflevering.

Graciosa

Dit eilandje ligt noordelijk van Lanzerote met een nauwe zeestraat als scheiding. In de baai van Playa Franseca heb je aan de ene kant het dorre landschap met enkele vulkaankegels van Graciosa en aan de andere kant de steile rotsen van Lanzarote. Ik vindt het een prachteiland! Rust en ruimte. Hier ga ik zeker een week genieten.

De dag na aankomst (19 september) met BeBetje naar de kant gegaan om even rond te kijken en het dorpje bij de haven te bekijken. 

Het is een wandeling van drie kwartier door mul zand. 

Het dorpje doet erg Noord-Afrikaans aan. De straten zijn zandpaden. 

Om me van mijn goede kant te laten zien wil ik even langs de havenpolitie om me te melden. Onderweg kwam ik een geüniformeerde diender tegen. "ja, ik zoek Policia Porto". "Haven is vol" was z'n antwoord. Ja dát weet ik wel maar toch zoek ik ze. Dan vraagt hij: "Sya?" Op mijn bevestiging reageert hij met een gepuf, een 'ge-tssss' tussen z'n tanden en hoofdgeschud. O god, Wat is er misgegaan? Had ik me soms direct na het ankeren moeten melden? Dit belooft niet veel goeds. Toch de havenpolitie met m'n bootpapieren en paspoort opgezocht. "Je ligt bij Playa Franseca? Nee, hoor je hoeft je niet te melden en nee ik hoef je paspoort ook niet te zien." Heb je het zouter gegeten? Je niet hoeven te melden als je een ander land binnenkomt? Maar ok, prima bedankt en tot ziens.
Na boodschappen te hebben gedaan nog even m'n email gecheckt en blog bijgewerkt bij Rosascafé en weer terug gesjokt. Overigens van een Zweeds stel (Lisa en Sven) begrepen dat er geen plaats in de jachthaven is vanwege: (1) het havengeld is slechts enkele euro's waardoor veel mensen hun boot daar neerleggen en met de ferry naar Lanzarote gaan en (2) enkele boxen worden permanent vrijgehouden voor verhuurmaatschappijen van zeiljachten. 
Op 20 september geklust en gelummeld. Inmiddels zit er een met veel geduik een anode op de schroefas, het grote zonnepaneel doet het weer gedeeltelijk (het levert wel vermogen maar te weinig. waarschijnlijk toch een deel van het paneel zelf kapot), positie van stuurlijnen windvaan-stuurautomaat verbeterd, vlaggenlijn vernieuwd; DSC van marifoon werkt ook weer. Gewoon standaard klusjes van een booteigenaar. Inmiddels lukt het klaren van mijn oren me nu ook beter waardoor ik al snorkelend naar een diepte van 6,5 meter kom. Vissies kijken.
Wat opvalt is dat op de radio veel Engelstalige zenders (met zelfs reclame gericht op Engelsen) vanaf Lanzarote en Fuerteventura zijn. Ik denk dat ik een groot verschil met Graciosa over een ruime week ga aantreffen. Echter als ze naast fish & chips ook een Ed Kroket, Patat van Ad of Friet van Piet hebben vind ik het beter. Zo'n vette hap is nu bijna 3 maanden geleden. 
22 september 2011. Afgelopen nacht (tegen vijven) heeft het kortstondig 7 Bft gewaaid door een lokale onweersbui. Het anker heeft het goed gehouden. Op meer boten zag ik dat mensen op waren. 
Vandaag was het weer een wandeldag. 's Ochtends al weggegaan om te voorkomen dat het té heet wordt om lekker te kunnen lopen. Vlak bij de ankerbaai is de vulkaakegel Mña Amarilla met met een hoogte van 172 meter. Een klein paadje loopt naar boven. Volgens de man van de Toerist Information zijn er geen slangen op het eiland. Wel zijn alle ingrediënten hiervoor aanwezig: warmte en droogte, beschutting, kraagdieren en kleine vogeltjes. Onderweg uitwerpselen gezien van een beest wat in ieder geval geen konijn of een ander kraagdier was. Wellicht van een meeuw met behoorlijke uitdrogingsverschijnselen. 

Na boven te zijn geweest weer naar beneden. Natuurlijk niet via het paadje maar hop rechtdoor. Nu moet ik eerlijk bekennen dat het moeilijk lopen is in een schuine grindbak. Een paar keer er dan ook goed onderuit gegaan. 

Schitterend om te zien zijn de gebieden met elk hun eigen soort gesteente: bovenop hoofdzakelijk grind (eerst rood en nadien zwart) en meer naar beneden kom je de vuistgrote stenen tegen en uiteindelijk bij de oceaan het gestolde lava. Toen ik beneden was en naar de oceaan liep kreeg ik toch een beetje een Crusoë gevoel totdat 100 meter voor een auto langsreed. Ik heb nog geprobeerd om helemaal om de krater te lopen maar bij Playa de la Cocina werd dit onmogelijk. Dus de kortste weg naar m'n bootje genomen.

Morgen (26 sept 2011) naar Lanzarote. De laatste avond nog een schitterende lucht boven Graciosa.

Naar Graciosa (Canarische eilanden)

Dag 1

Al vier uur onderweg maar nog steeds een GSM verbinding dus nog net even email lezen en dit blog bijwerken. Net ook de bevestiging van mijn ankervergunning voor Graciosa ontvangen. Ja, op veel plaatsen heb je een vergunning nodig omdat die lokaties zijn uitgeroepen tot Nationaal Park met vele restricties. De sleepgenerator al uitgeprobeerd en het werkt prima. 'De Amperes lopen binnen'. Zoals verwacht loopt de spanning te hoog op i.v.m. het nog ontbreken van een regulator. Ik zal daarom de sleepgenerator nu alleen in de avond en nacht gebruiken; voor overdag is het kleine zonnepaneel voldoende. Het waait nu NO4, de zon schijnt en het is 27 graden. Met een snelheid van 5 knopen richting zuid-oost. Prachtig! Bye Bye Madeira.

De Islas Deserertas om 12:00 gepasseerd. Het zicht is zo goed dat ik ze aan het begin van de avond nog zie. Dat is toch zo'n 70 km afstand. Voordat het donker wordt maak ik de boot klaar voor de nacht. Sleepgenerator in het water, radar en AIS aan en een 1e rif in het grootzeil. Dit laatste is voor het geval er een bui met harde wind langskomt. In snelheid scheelt dit maar een paar tienden van knopen. 

Na nog even lezen met m'n hoofdlampje ben ik tegen tienen naar bed gegaan voor m'n slaapjes van anderhalf uur. In bed hoorde ik echter bij elke slingering een zwaar gebonk. Bootvluchteling hangend aan de reling, verveelde dolfijn, roer klapperend in z'n lagers? Met een zaklampje ben ik op zoek gegaan en uiteindelijk vastgesteld dat het gebonk afkomstig is van de waterverplaatsing in m'n watertank. Hup slapen. Om enen ging m'n radaralarm af. Drie buien in aantocht. M'n radar zie dus ook buien. Uiteindelijk zijn ze allen achterlangs gepasseerd zonder regen of extra wind. Terug naar bed.

Dag 2
Het avondritueel uitgevoerd maar dan in omgekeerde volgorde: sleepgenerator eruit (eerst gaan bijliggen), radar en AIS uit en rif uit het grootzeil. Het waait lekker. Noord-oost 15 knopen. Dit levert een bootsnelheid van 6 knopen op. Na het middaguur zwakt de wind af tot 6-8 knopen. De windvaanstuurinrichting redt het dan niet meer (het heeft minimaal 8 knopen aan schijnbare wind nodig) dus over op de elektrische stuurautomaat. Gelukkig trekt de wind al weer na enkele uren aan tot 11 knopen. Sya glijdt met 5,5 knopen richting Graciosa. De wind trekt nog wat verder aan tot een 'dikke' 5 Beaufort resulterend in een bootsnelheid van 6,5 knoop. Dit wordt iets te veel. Om te voorkomen dat ik m'n macaroni van de vloer moet eten heb ik een 1e rif gezet. Het begin van de avond was het helder en nog geen maan te zien. Ik heb een lange tijd in het donker in de kuip op m'n rug gelegen en naar de sterren gekeken. Het blijft indrukwekkend. Deze positie is overigens niet zo geschikt voor personen die snel zeeziek worden. Door de slingeringen van de boot vliegen die stipjes van links naar rechts (en weer terug). Ik heb niet zo goed geslapen. Er was redelijk wat scheepvaart. De sleepgenerator deed het te goed. Om te voorkomen dat de spanning tot een onacceptabele hoogte oploopt drie lampen in de kajuit continu aangehad om het te veel aan vermogen af te voeren. Ik ben blij als de regulator er is.
Bij het licht worden: "Land in zicht"! Het is Isla Alegranza. Het is dan nog wel zo'n 7 uur varen om bij het land te komen. 

De wind is aangetrokken tot 5/6 Bft en de zee begint dit door te krijgen. Volgens de weersverwachting blijft dit de komende 2 dagen ook zo om daarna af te zwakken. Ik heb daarom besloten om eerst naar de jachthaven Caleta del Sebo op Graciosa te gaan en daarna naar de baai Playa Francesa te gaan. Om het funneleffect bij de hoge rotsen tussen Graciosa en Lanzarote mee te hebben besloten om Graciosa via het Noordoosten aan te lopen. Bij zo'n windversnelling kan er 10-15 knopen extra aan wind staan en ik heb geen zin om met 7-8 Bft met beide zeilen bij de haven aan te komen. De golven zijn steil omdat de waterdiepte hier binnen 5 mijl van 2 kilometer naar 50 meter oploopt. Daarom in de 'beschutting' van Isla Alegranza m'n grootzeil weggehaald en alleen op de genua verder. Leuk om dan uiteindelijk geen funneleffect aan te treffen... Maar ja, maar beter te bezorgd dan te onverschillig. In de haven was ik de boot voor de aanleg klaar aan het maken toen er op een politiefluitje werd geblazen. Ik er naar toe. "Of ik een reservering heb?" "Nou, nee maar ik heb wel een vergunning". "Dan is er geen plek in de haven; wellicht kan je voor anker bij Playa Francesa" was een bars antwoord. Het moet niet veel gekker worden! Reserveren in jachthavens en dat terwijl er lege boxen waren. Een beetje pissig de haven uit en in de baai voor anker gegaan. Glashelder water. Omdat er 6 Bft stond meteen gesnorkeld om te kijken of m'n anker goed lag.
Deze tocht van 285 NM in 52 uur afgelegd. Voldaan gevoel.

Madeira Grande II

Vrijdag 2 september was m'n levada-dag. Eerst met de shuttlebus van de jachthaven naar Machico en dan met lijnbussen naar Porta da Cruz en vervolgens Ribeiro Frio. De shuttlebus gaat pas om 10:00 zodat ik pas om 11:00 bij Porta da Cruz was. Eigenlijk was het Faial omdat ik de halte miste in het piepklein dorpje. Daar begreep is dat m'n vervolgbus pas om 13:00 weg zou gaan. Als ik daarop moet gaan wachten dan wordt het wel erg laat ook omdat de geplande wandeltijd 3,5 uur (voor 11 kilometer) is. Echter, aan de andere kant van de weg stond een taxi dus ik heb met op een luxe manier naar het startpunt laten verplaatsen. Scheurneuzen zijn de Portugezen. Het stond me nog van de Azoren bij maar nu ook weer. Nog net niet op twee wielen de haarspeldbocht door terwijl je niet kan zien of er een tegenligger aankomt. Ja, die zie je als die om je motorkap gekruld zit. Ok. Levada's zijn de irrigatiekanaaltjes die vanaf de toppen van de bergen het regenwater naar beneden transporteren. De paden die voor onderhoud gebruikt worden kunnen ook als wandelpaden dienen. Deze wandeling was van Ribeiro Frio langs Pico do Suna naar Portela (loopt langs de Serra do Faial levada). Het hoogteverloop is van 880m naar 669m. Gelukkig stroom water nog steeds naar beneden dus als je op het goede punt start ga je alleen maar afdalen. Het pad varieert van 2 meter breed tot voetbreedte. 

Waar je langs de steile afgrond loopt hebben ze met staaldraad een reling gemaakt. Het grootste deel loop je tussen de bomen maar af en een mooi vergezicht. 

Madeira kent 1400 km aan levada's dus ik heb er nog een paar te gaan. Met dit soort wandelingen moet ik ontkrachten dat Madeira een senioreneiland is. Ook nog geen rollator of scootmobiel gezien.

Afgelopen dagen het lekker rustig aan gedaan. Tot het weekend was het grauw, en viel er af en toe een klein buitje of een vleugje miezerregen. Je merkt trouwens ook dat je steeds later opstaat. Pas om 7:30 wordt het licht en om in het donker al op te staan.... het moet wel leuk blijven.
Ook weer vele bootklusjes gedaan. het zal voor velen wellicht vreemd klinken maar je bent redelijk wat tijd bezig om zaken te repareren of om te verbeteren. Dit zit ook deels in het aard van het beestje.

Wel heb ik nog een uitgezette wandeling 'Ponta do Sao Lourenco' gelopen. Deze start net iets buiten de jachthaven. Deze wandeling volgt het ruige, noordoostelijk deel van het eiland. Op een aantal punten is net naast je de afgrond. Toen ik na anderhalf uur lopen voor me een richel zag die, wel aan beide kanten was voorzien van kabels, maar toch ook aan beide kanten een afgrond had was voor mij een punt bereikt. Ik ben teruggegaan.

Ook nog veel op de banjo geoefend. Niet dat ik nu al merkt dat het met sprongen vooruit gaat maar de vingervlugheid neemt al wel toe. Nog steeds geen klachten van boze buren gehad (ook geen complimenten ontvangen).

Woensdag 7 september is de boot uit het water gegaan en niet zoals afgesproken op 6 september. De opgegeven reden was dat de bewuste engineer niet kon. Wat de echte reden is weet ik niet maar die ene dag maakte me ook niet uit. 's Ochtend uit Quinta do Lorde vertrokken en rustig (natuurlijk de windversnelling tot 5 Bft meepakkende) op m'n genua naar de scheepswerf gevaren. Iets voor negenen kwam ik aan en ik kon meteen de lift in. "Of ik de boot niet achteruit erin kan varen". Ik heb een duidelijke "nee" afgegeven. Wat denken ze wel? Met een langkieler met dwarswind van 15 knopen in een klein haventje achteruit inparkeren. Onmogelijk.
De werf is zeer indrukwekkend. Enorme pilaren die de landingsbaan van Madeira ondersteunen.

Na veel gepruts is uiteindelijk het vetkoord vervangen, vettoevoer doorgeblazen en huis van het kunststof lager vaster gezet. Dan nog even een seatrial en de engineer afgezet. Aangezien je vanwege veiligheidsredenen niet in het haventje mag blijven ben ik bij Machico voor anker gegaan.

Na een schommelige nacht (ik heb zelfs m'n slingerkooi opgetuigd) naar de hoofdstad Funchal gezeild. Er is daar zeer weinig plek voor passanten en de kans is groot dat je met velen naast elkaar moet liggen. Nou, er lag slechts een Engelsman en ik heb een plek aan een langsteiger recht onder de kaartverkoop van allerlei vaartochten. Ik heb geen stalletje...

Mijn broer komt over voor enkele dagen. Z'n vlucht naar Lissabon had vertraging waardoor hij z'n aansluiting naar Madeira had gemist. Ik denk dat de echte reden is dat ze hem uit de rij hebben gehaald omdat z'n koffer en jaszakken vol zaten met blikken eten, snoep e.d. en dat onder vermomming van zijnde een priester. Er worden betere films gemaakt..... Uiteindelijk is hij pas de volgende dag om 11:25 geland. De rest van de dag hebben we Funchal bekeken en 's avonds de locale Chinees bezocht. Er liep een man in de bediening rondt, Nico, die ineens in het wilde weg de uitspraak 'lekkel lekkel' maakte tegen niet-Nederlandse gasten. Hier zijn Nederlanders bezig geweest.

Zondag 11 september hebben we, na een dienst in de kathedraal  van Funchal de grotten bij Sao Vicente bezocht. De autorit er naar toe gaf een mooi uitzicht op de bergen en dalen.

De grotten zelf vielen tegen en zijn zeker geen aanrader. Het is aardig om te zien hoe de lavastromen hebben gelopen maar de het educatieve deel was ronduit kinderachtig. Een voorbeeld: je stapt in een 'lift' met houten betimmering die door de trillen, flikkerende lampen en een 'langstrekkende rotswand' je het idee geeft dat je naar het binnenste van de aarde gaat. Bah, flauw.

Vervolgens met de auto naar Jardim do Mer gereden. Je rijdt dan via de hoogvlakte op 1500 meter en vervolgens door de wolken heen en via slingerweggetjes bergafwaarts. Jardim do Mer is een schitterend plaatsje aan de zuidkust. Pittoresk en schoon. Aan de kust is goed te zien hoe een kleine deining zeer lokaal kan leiden tot zware brekers. Over een afstand van 200 meter zie je enorme golven breken. Kijk je iets verderop dan niets; alleen een klein golfje dat aanspoelt. Zo'n zelfde fenomeen is bij Lugar de Baixo. Daar is een compleet nieuwe jachthaven gebouwd. Zelfs de meerpalen en het havenkantoor staan er. Echter na een zware storm is een deel van de golfbreker vernietigd. Uiteindelijk is vastgesteld dat de haven eigenlijk op een foute plaats is gebouwd. Het schijnt dat lokale vissers deze locatie al hadden afgeraden. De kans is gering dat deze nieuwe haven daadwerkelijk in gebruik wordt genomen.

Maandag 12 september was een wandeldag. 's Ochtends vroeg al richting Rabacal gegaan en daar de wandelroute naar de Risco waterval en de 25 bronnen gelopen. Ook hier weer mooie natuur en prachtige vergezichten. Grote delen lopen langs een levada. 

Het enige nadeel is dat je dezelfde weg ook terug moet lopen dus vele tegenliggende wandelaars. Op het eind van deze wandeling terug kan je voor 3 euro pp met een shuttlebus weer terug naar de parkeerplaats. Dat scheelt een flinke weg bergopwaarts. Vermoeid weer op de boot beland. 's Avond nog 'happy hour' aan boord met 4 Fransen. De Berenburg valt in de smaak.

Op de laatste dag van m'n broer's bezoek naar de Botanische Tuin gegaan. Natuurlijk niet met de kabelbaan maar lekker slingerend met de auto. Waarschijnlijk is het seizoen een beetje achter de rug want er bloeide bijna niets. Sta je een beetje naar een paar bomen te kijken. Wel mooi waren de cactea.

M'n broertje is uiteindelijk met anderhalf uur vertraging vertrokken en de 'rust' is weer terug aan boord.

De sleepgenerator is binnen dus net nadat het licht was geworden van Funchal naar Quinta do Lorde gevaren. De wind was 0 - 6 Bft en tegen. In Quinta even m'n grote zonnepaneel gecontroleerd. Ik kreeg namelijk het gevoel dat het geen stroom meer leverde. Helaas klopt dit. Bij de regulator is alles ok. Hopelijk is slechts een draadje in het paneel zelf los (dit heb ik dit voorjaar al eens gehad). Omdat het neerhalen van de radarmast werk voor twee is laat ik lekker alles staan en kijk ik er pas over enkele dagen naar. Om toch voldoende elektra te krijgen heb ik de sleepgenerator al aangesloten ondanks het feit dat ik nog geen regulator heb. Ik moet maar goed de accuspanning in de gaten houden.

Morgen 16 september gooi ik los en vaar naar Graciosa (Canarische eilanden). Dit is een tocht van ongeveer 280 NM dus zeg maar 2,5 dagen varen. De vooruitzichten: N/NO 3-5 dus relaxen.