maandag 19 september 2011

Naar Graciosa (Canarische eilanden)

Dag 1
Al vier uur onderweg maar nog steeds een GSM verbinding dus nog net even email lezen en dit blog bijwerken. Net ook de bevestiging van mijn ankervergunning voor Graciosa ontvangen. Ja, op veel plaatsen heb je een vergunning nodig omdat die lokaties zijn uitgeroepen tot Nationaal Park met vele restricties. De sleepgenerator al uitgeprobeerd en het werkt prima. 'De Amperes lopen binnen'. Zoals verwacht loopt de spanning te hoog op i.v.m. het nog ontbreken van een regulator. Ik zal daarom de sleepgenerator nu alleen in de avond en nacht gebruiken; voor overdag is het kleine zonnepaneel voldoende. Het waait nu NO4, de zon schijnt en het is 27 graden. Met een snelheid van 5 knopen richting zuid-oost. Prachtig! Bye Bye Madeira.

De Islas Deserertas om 12:00 gepasseerd. Het zicht is zo goed dat ik ze aan het begin van de avond nog zie. Dat is toch zo'n 70 km afstand. Voordat het donker wordt maak ik de boot klaar voor de nacht. Sleepgenerator in het water, radar en AIS aan en een 1e rif in het grootzeil. Dit laatste is voor het geval er een bui met harde wind langskomt. In snelheid scheelt dit maar een paar tienden van knopen. 
Na nog even lezen met m'n hoofdlampje ben ik tegen tienen naar bed gegaan voor m'n slaapjes van anderhalf uur. In bed hoorde ik echter bij elke slingering een zwaar gebonk. Bootvluchteling hangend aan de reling, verveelde dolfijn, roer klapperend in z'n lagers? Met een zaklampje ben ik op zoek gegaan en uiteindelijk vastgesteld dat het gebonk afkomstig is van de waterverplaatsing in m'n watertank. Hup slapen. Om enen ging m'n radaralarm af. Drie buien in aantocht. M'n radar zie dus ook buien. Uiteindelijk zijn ze allen achterlangs gepasseerd zonder regen of extra wind. Terug naar bed.

Dag 2
Het avondritueel uitgevoerd maar dan in omgekeerde volgorde: sleepgenerator eruit (eerst gaan bijliggen), radar en AIS uit en rif uit het grootzeil. Het waait lekker. Noord-oost 15 knopen. Dit levert een bootsnelheid van 6 knopen op. Na het middaguur zwakt de wind af tot 6-8 knopen. De windvaanstuurinrichting redt het dan niet meer (het heeft minimaal 8 knopen aan schijnbare wind nodig) dus over op de elektrische stuurautomaat. Gelukkig trekt de wind al weer na enkele uren aan tot 11 knopen. Sya glijdt met 5,5 knopen richting Graciosa. De wind trekt nog wat verder aan tot een 'dikke' 5 Beaufort resulterend in een bootsnelheid van 6,5 knoop. Dit wordt iets te veel. Om te voorkomen dat ik m'n macaroni van de vloer moet eten heb ik een 1e rif gezet. Het begin van de avond was het helder en nog geen maan te zien. Ik heb een lange tijd in het donker in de kuip op m'n rug gelegen en naar de sterren gekeken. Het blijft indrukwekkend. Deze positie is overigens niet zo geschikt voor personen die snel zeeziek worden. Door de slingeringen van de boot vliegen die stipjes van links naar rechts (en weer terug). Ik heb niet zo goed geslapen. Er was redelijk wat scheepvaart. De sleepgenerator deed het te goed. Om te voorkomen dat de spanning tot een onacceptabele hoogte oploopt drie lampen in de kajuit continu aangehad om het te veel aan vermogen af te voeren. Ik ben blij als de regulator er is.
Bij het licht worden: "Land in zicht"! Het is Isla Alegranza. Het is dan nog wel zo'n 7 uur varen om bij het land te komen. 
De wind is aangetrokken tot 5/6 Bft en de zee begint dit door te krijgen. Volgens de weersverwachting blijft dit de komende 2 dagen ook zo om daarna af te zwakken. Ik heb daarom besloten om eerst naar de jachthaven Caleta del Sebo op Graciosa te gaan en daarna naar de baai Playa Francesa te gaan. Om het funneleffect bij de hoge rotsen tussen Graciosa en Lanzarote mee te hebben besloten om Graciosa via het Noordoosten aan te lopen. Bij zo'n windversnelling kan er 10-15 knopen extra aan wind staan en ik heb geen zin om met 7-8 Bft met beide zeilen bij de haven aan te komen. De golven zijn steil omdat de waterdiepte hier binnen 5 mijl van 2 kilometer naar 50 meter oploopt. Daarom in de 'beschutting' van Isla Alegranza m'n grootzeil weggehaald en alleen op de genua verder. Leuk om dan uiteindelijk geen funneleffect aan te treffen... Maar ja, maar beter te bezorgd dan te onverschillig. In de haven was ik de boot voor de aanleg klaar aan het maken toen er op een politiefluitje werd geblazen. Ik er naar toe. "Of ik een reservering heb?" "Nou, nee maar ik heb wel een vergunning". "Dan is er geen plek in de haven; wellicht kan je voor anker bij Playa Francesa" was een bars antwoord. Het moet niet veel gekker worden! Reserveren in jachthavens en dat terwijl er lege boxen waren. Een beetje pissig de haven uit en in de baai voor anker gegaan. Glashelder water. Omdat er 6 Bft stond meteen gesnorkeld om te kijken of m'n anker goed lag.
Deze tocht van 285 NM in 52 uur afgelegd. Voldaan gevoel.