woensdag 14 december 2011

Naar Barbados (oversteek Atlantische oceaan)

Dag 1 (26 november 2011)
Om iets na half acht vertrokken; ik heb zin om te varen!
Onderzeedienst Cape Verde
Voor de zekerheid ben ik gestart met het eerste rif en geen genua. Het valt mee in het Canal de Sao Vicente. De wind komt niet boven de 20 knopen. Er staat wel een steile zee vanwege stroom tegen wind. Ik wil voorkomen dat ik in de luwte van Santo Antão terecht kom dus zet ik de zuidwestelijke koers nog zo'n 30 mijl voort. In de avond neemt de wind af maar de golven blijven. Het is een pokkenwater en ik word binnen zelfs een beetje zeeziek. Dat is voor me wel heel lang geleden. De schijnbare windsnelheid ligt zo rond de 8 knopen dat toch op het randje ligt van wat mijn windvaanstuurinrichting nodig heeft. Ik wil niet de elektrische stuurautomaat gebruiken dus dan maar een slingerkoers. De bootsnelheid loopt terug tot 2-3 knopen maar de golven zwakken gelukkig ook af en de deining is NE. Het is helaas niet mogelijk om contact te maken via het radionetje op 4036 kHz. De klokken een uur teruggezet naar UTC-2. In de matig bewolkte nacht is zeer rustig gebleven.
91 mijl gevaren; nog 1945 NM te gaan.


Dag 2 (27 november 2011)
Ik heb goed geslapen. Om half vier 's ochtends al wakker dus koffie zetten en iedereen begroeten. Ik had nog een rif staan dus die in het donker er al uitgehaald. Tempo maken. Ik zag dat mijn reefhaak (ongeveer 7mm RVS) was afgebroken dus direct een noodoplossing aangebracht. De echte slijtageslag is begonnen. Er zal nog wel veel meer kapot gaan. De wind is mooi NE dus met een ruime windse koers verder. Gelukkig neemt de wind wat toe tot 16 knopen zodat mijn snelheid bover de 5 knopen ligt. Kijk, dat is het 17-daags schema. Het inspectierondje aan dek leverde drie kleine vliegende visjes op en een bout van de het rolsysteem van mijn rolgenua. Gelukkig niets schokkends! Waarschijnlijk heb ik de bout onvoldoende vastgedraaid. Mijn vispoging heeft niets opgeleverd dus vanavond op het menu: Albondigas (ballen met doperwten) met rijst. Afwassen doe ik in de kuip en niet in de wasbak. Eerst buitenboord afspoelen met zeewater en dan een beetje warm zoet water om het af te maken.
Voordat het donker wordt alles weer nachtklaar gemaakt. Helaas neemt de wind ook af maar ik draai nog 4 knopen aan snelheid. Een klein stukje maan is zichtbaar. Niet zo'n sikkeltje als in Nederland maar meer een klein fruitschaaltje.
119 mijl gevaren; nog 1828 NM te gaan.


Dag 3 (28 november 2011)
Om 04:00 wakker. Ik weet niet of dit ideaal is maar op die manier zit ik goed verdeeld over de nacht: 2 uur nadat het donker is ga ik naar bed en 2 uur voordat het licht wordt sta ik op. Theoretisch 8 uur slaap maar praktisch veel minder door alle onderbrekingen. Om de snelheid op te krikken zijn alle zeilen bijgezet. De instelling van mijn log wat aangepast zodat het meer met de werkelijkheid overeenkomt. Het was een beetje te optimistisch geworden. In de ochtend landt een witte vogel op het dek. Ik weet weinig van vogels maar het lijkt een witte reiger. Een beetje verdwaald? 
Tot op heden nog geen andere schepen gezien. Het is leeg terwijl er nu tientallen zeilboten aan het oversteken zijn.
Ik heb nog steeds een vervelende storing bij het zenden op de SSB. Ik verdacht mijn dieptemeter hiervan omdat het een pulserende storing is dus, aangezien ik de dieptemeter de komende tijd niet nodig heb heb de draad vanaf de sensor doorgeknipt. Probleem opgelost? Nee! Het was dus niet de dieptemeter! Ik ga nu midden op de oceaan op een slingerend schip niet mijn instrumentenpaneel openen om verder te zoeken. Voor je het weet vlieg ik met paneel en al door de kajuit. De tijdelijke oplossing die werkt: ik zet alle instrumenten gewoon uit. Wat een eenvoud.
De weersverwachtingen laten geen schokkende veranderingen zien. Het huidige weer blijft nog wel voor een dag of zeven. Af en toe lijkt het of ik de North Equatorial Current richting WNW heb te pakken. Ik vaar over de grond dan een knoop harder dan door het water. Maar óf het is slechts een smalle strook óf ik heb ongelijk maar er zijn ook weer momenten dat ik geen verschil zie. De wind trekt in de ochtend wat aan tot 5 Beaufort en blijft zo tot tegen de avond. De wind zwakt dan af. Het lukt me niet om de genua nog vol te houden dus daarom ingedraaid. Om elk stukje snelheid te behouden gaat de sleepgenerator alleen als het donker is te water.
In de avond nog met Spruce (Sue en Andy) over de SSB gesproken. Zij liggen zo'n 500 NM westelijk van me en gaan richting Grenada.
123 mijl gevaren; nog 1711 NM te gaan.


Dag 4 (29 november 2011)
Ik heb niet zo goed geslapen. Sya slingert flink waardoor ik zelfs in de slingerkooi niet stillig. Er zijn flinke golven maar er is maar 3-4 Bft aan wind. Ik voel het: dit wordt een baaldag. Ik ben lusteloos. Is het omdat het brood op is of is het de dip van elke lange tocht? Ik denk het laatste. Op de vorige lange tochten had ik ook zo'n moment.
Gedurende de dag neemt de wind toe tot 5-6 Bft. Al gisteren gestart met de cursus Frans. Het is een leuke afleiding. In de avond werd het me duidelijk waarom de koers op mijn GPS uitlezing altijd een flinke afwijking met de werkelijkheid laat zien. Het laat de koers zien t.o.v. het magnetische noorden en niet het ware noorden! In Nederland e.o. was me dit niet opgevallen aangezien het verschil daar slechts een paar graden is en andere factoren zoals deviatie een factor kunnen zijn. Hier kan de variatie oplopen tot 18 graden. Bij het aanleggen van de elektronica in 2009 voor geen seconde stilgestaan dat een GPS uitezing (repeater) wel een SOG maar niet de COG laat zien. Zoiets stoms kan je gewoon niet verzinnen. Ondanks dit lukt het me toch om naar Barbados te komen.
Het brood is gortdroog geworden dus in de avond ouderwets wentelteefjes gemaakt. In de avond mijn eerste ander schip gezien. Het is de Japanse visser Koryomaru no 15. Hoogstwaarschijnlijk vist het op tonijn voor de sushi of toch een walvisje?
In de avond nam de wind toe tot 22 knopen. Daarom als slaapstand twee riffen in het grootzeil.
129 mijl gevaren; nog 1584 NM te gaan.


Dag 5 (30 november 2011)
Om 02:00 werd ik wakker door te veel geslinger en te weinig winddruk. De wind was weer afgenomen en dus hop 2e rif eruit en weer naar bed. In de ochtend kreeg ik wederom geen weersinformatie via de SSB. Wel een service message met de opmerking dat ik het later moet proberen. Gelukking ontvang ik tijdens een radionetje van s/y Spruce informatie. De wind blijft zo'n 5-6 Bft en de golven zijn steil. Heel af en toe breekt er een schuin tegen de zijkant. Gelukkig nog geen inslag in de kuip. Voor de zekerheid heb ik continu het eerste schutbord erin staan. De hele dag alleen maar rustige zaken gedaan zoals lezen en slapen. Als avondmaaltijd Nasi uit blik. Om 17:30 is alles klaar en luister ik naar Herb (Southbound II). Voor de niet zeilers: Herb is een beroemdheid die al heel veel jaren zeilers helpt met persoonlijke weersverwachtingen en adviseert over te nemen koers om bijvoorbeeld een storm te ontwijken. Ik heb me zelf niet aangemeld maar ik luister naar de adviezen die hij afgeeft. Ik hoor echter alleen informatie voor schepen rondom Bermuda. Is er iets veranderd? Mijn eigen gribfiles laten voor de komende week stabiel weer zien met constante wind (oostelijk; 5-6 Bft). Mooier kan niet.
Door wat meligheid een videootje gemaakt van mijn woonomgeving van een paar vierkante meter voor deze weken. 
Mijn vispoging is voorlopig beëindigd. Een of ander baldadige vis heeft mijn plastic octopusje eraf gehapt zonder zelf te blijven hangen. Ik heb nog wel ander aas (vliegjes) dus maar nog een poging wagen.
Vandaag ook een persoonlijke grote schoonmaak. Er groeit onderhand meer haar onder mijn kin dan op mijn hoofd. ik heb nog steeds geen bui gehad dus daarom knielend in de kuip onder de douchezak. Voor de lezers: wegens censuur is hiervan geen foto gemaakt.
135 mijl gevaren; nog 1449 NM te gaan.


Dag 6 (1 december 2011)
De windverwachting voor komende vijf dagen is ok daarna zwakt het af. Nog geen brood gebakken. Ik vond nog ergens een zacht, groen bolletje wat met een wijde boog als visvoer werd geofferd. Het naan-afbakbrood was prima. Morgen bakkertje spelen. 
In de ochtend was het redelijk bewolkt maar al snel kwam de zon erbij en de wind trekt aan tot 20 knopen. Ik heb het eerste rif erin staan met slechts een puntje genua omdat deze bij deze windrichting niet goed blijft staan. Inmiddels de meest ideale leesplek op een slingerend schip gevonden. op de vloer in de kuip.
De wind draait oostelijker waardoor ik hoger dan 270 graden ging varen. Daarnaast lijkt het alsof ik af en toe een noordwestwaartse stroming heb. Daarom besloten om de genua toch gedeeltelijk over stuurboord uitgeboomd te varen. Sya vaart rustig maar de grondkoers is 250-260 graden. De zee bouwt goed op. Ergens moet het slechter weer zijn. Het comfort is deels weg.
De nacht met 1 rif ingegaan. Om half vier alarm vanwege buien in aantocht. Snel een tweede rif gezet, genua deels ingedraaid, luikingang met een plastic scherm afgesloten en wachten. Ok, het ging wat regenen en de wind nam wat toe maar niet extreem. Rond half zeven wederom alarm en dit keer was het echte regen met grote, dikke druppels. Na vijf minuten was het over. Dit is voor zover ik het me kan herinneren de eerste echte regenbui sinds La Coruna. In de ochtend het tweede rif er weer uit want ik wil wat tempo maken. De wind varieert tussen de 15-23 knopen.
Mijn eerste poging samen met Koopmans om een brood te bakken lukt aardig. Het resultaat is een zeer solide stuk brood met een goede smaak. 
138 mijl gevaren; nog 1330 NM te gaan.


Dag 7 (2 december 2011)
Een weinig bijzondere dag. De wind is ENE kracht 5-6 Bft. De cursus Frans heb ik laten liggen. Ik heb er geen behoefte aan en lezen als tijdverdrijf is leuker. Ik had de franse cursus dan ook gekocht voor die dode momenten of die momenten dat het niet meer lukt om te lezen (langdurig regen en/of harde wind).
In de avond nog een radionetje bezocht maar er zaten tientallen schepen op die 
alleen hun positie en snelheid doorgaven. Dat heeft niet zo'n toegevoegde waarde voor me tenzij er een schip in de buurt is. 'In de buurt' is overigens redelijk betrekkelijk want dit kan nog steeds zo'n 50 mijl zijn. De netbeheerder was een zeer enthousiaste zeiler (s/y Wildcard te Mindelo) en een mooie uitspraak was voor boten die een hoge snelhied hadden: "boy ó boy; you're zooming". Sindsdien slaak ik ook die kreet als het lekker aan boord loopt.
De North Equatorial Current laat zich af en toe zien. Soms heb je uren een snelheidverschil tussen log- en GPS-snelheid van 1 knoop en dan valt het weg. Ook andere jachten merken dit fenomeen en zelfs dat ze stroom tegen hebben. Natuur blijft grillig.
s Avonds als ik in de kuip zit om van de mooie lucht te genieten vliegt zo'n vis op een decimeter afstand langs mijn hoofd en belandt al wild spartelend in de kuip. Met een grote zwieper aan zijn staart geef ik de vis een prachtige beginsnelheid richting water. Was er niet bij de Muppetshow een pop die ook met vissen gooide? Het was wederom een snelle dag.
133 mijl gevaren; nog 1180 NM te gaan.


Dag 8 (3 december 2011)
Toch was er weer een buitje in aantocht maar deze passeert op voldoende afstand. De wind draait verder naar het oosten waardoor ik in het donker wil gijpen. Tijdens de gijp hoor ik een vreemd geluid. Het blijkt dat een oog van het vioolblok van de neerhouder is afgebroken. Direct provisorisch een nieuwe voorziening met 2 losse blokken gemaakt. Tijdens daglicht het vioolblok gerepareerd (handig zo'n Dremel en een omvormer aan boord) en teruggeplaatst.
Via Winlink ontving ik een email van Douwe. Hij meldt o.a. dat er veel buienactiviteiten op mijn route liggen maar dat die allemaal voor me uit naar het westen trekken.

In de middag neemt de wind af tot 16 knopen en zo nam ook mijn snelheid af. Ik verander mijn zeilvoering niet voor de nacht. Door de hoge golven slaat mijn uitgeboomde genua frequent dicht om nadien met een knal weer vol te slaan. Dit is niet alleen zenuwslopend maar ook materiaalslopend. Als ik de uitgeboomde genua zwaar reef wordt het slaan minder. In deze gekozen voor materiaalbehoud i.p.v. snelheid.
Als avondmaaltijd pannenkoeken gebakken. Heerlijk. De klok weer verzet naar UTC-3. Doordat ik nu op UTC-3 leef is het weer rond zessen al donker. Maar ja, dat is het nu ook in het koude Nederland.
In de avond neemt de wind iets af en zo ook de golven. Hopelijk een nacht waarin ik rustig in mijn bed kan liggen. Helaas. Om 20:00: bui in aantocht! Het is een automatisme en verloopt redelijk vlekkeloos: genua deels indraaien en een extra rif in het grootzeil. Ja, in ben goed op mezelf ingespeeld ;-). De wind neemt toe tot 25 knopen en het spettert een beetje. Na deze passage laat ik het 2e rif maar zitten. Ik lig amper 10 minuten in mijn bed: alarm. Een andere bui heeft zich geformeerd. Dat is het bijzondere aan de buien hier. Overdag zijn het gewone  wolken maar zodra de zon onder is koelt de lucht af en gaat het regenen. Dit vindt niet allemaal tegelijkertijd plaats. En zodra een wolk z'n lading heeft laten vallen lost het gewoon op. Het zijn geen buien met een lange levensduur. De gehele nacht 4 alarmen gehad. Je denkt snel om het alarm maar af te zetten en door te slapen maar het radar is er in principe om andere schepen te detecteren.
125 mijl gevaren; nog 1056 NM te gaan.


Dag 9 (4 december 2011)
Enigzins gebroken om 04:00 opgestaan. Ik rust wel wat overdag. De wind blijft zo'n 13-20 knopen. Op deze bijzondere dag eieren gebakken en dan: Tadaaaaaaa: om 10:10 UTC ben ik precies op de helft. Nog slechts (...) 1014 NM te gaan. Het aftellen is begonnen. Dit feit gevierd met een sigaar en een borrel van Kaapverdiaanse rum. Een foto hiervan nemen met een vastgeplakt fototoestel en zelfontspanner op een slingerend schip was moeilijk. Vijf borrels en 2 sigaren later is het toch gelukt. Dat de horizon zo scheef staat komt door die 5 borrels ;-).
De lucht is bewolkt en grijs met af en toe zon en een temperatuur van 30 graden. Door de grijze lucht zie je slecht wat voor wolken zich ontwikkelen. Je weet dat buien worden gevormd door de afkoeling in de avond en nacht. En ja hoor; een half uur na zonsondergang begint het en dit gaat zo de gehele nacht door. Het zijn slechts buien met beperkte windtoename en geen echte squalls. Ik kan het radar alarm er wel afhalen om van de alarmen af te komen maar dan zie ik ook geen schepen. Met de rain gain wat gespeeld om het aantal alarmen te verminderen. Om half vier 's nachts toch een alarm en ik zie een rood boordlicht dus ik zie de bakboordboeg van een zeilboot. Dit is tweede schip sinds negen dagen. Pffff, wat een drukte hier op de plas!
119 mijl gevaren; nog 936 NM te gaan.


Dag 10 (5 december 2011)
Iets langer in bed blijven liggen vanwege alle onderbrekingen. Helaas is de wind afgelopen nacht naar het ESE gedraaid waardoor ik te zuidelijk ben gekomen, Dat vandaag maar herstellen. Tot acht uur was de wind redelijk rustig (5 Bft). Het valt op dat met name kleine vliegende vissen aan dek liggen. Eigenlijk wel logisch omdat die kleintjes minder ervaring hebben door minder vlieguren. In de verte zie ik een zeilboot. Waarschijnlijk die van afgelopen nacht. Na achten probeer ik het via de marifoon op te roepen: "schip in position .....". Geen reactie. Aangezien ik een vermoeden heb roep ik op met een scheepsnaam 'Missy'. En ja hoor, ze zijn het. Ik had dit Nederlands schip (Jim en Rene) in Mindelo ontmoet en ik had via een ander radionetje gehoord dat hun positie dicht bij mijn positie lag. Ze waren 1 dag later vertrokken. Dus, zij met hun 42-voets modern schip, hebben een 31 voeter (Sya) pas na 10 dagen met een dag ingelopen. Hulde voor mezelf! Aangezien ze ook naar Barbados gaan aan hun gevraagd om voor mij al vast de kroketten in het vet te gooien. Afgesproken dat we elke ochtend samen met 'Prix de Mer' even bijbabbelen op 6966 kHz. De wind is goed aangetrokken en piekt kortstondig op 28 knopen. Ik heb er een tweede rif ingezet om wat rustig te varen. 
De genua in deze video staat niet goed. Door het slingeren van de boot valt af en toe de druk in het zeil weg. De genua slaat terug en vult zich nadien met een klap. Na het maken van deze video heb ik de zeilvoering aangepast.
De watertemperatuur is 28 graden. Je zou bijna gaan zwemmen.
Een tweede brood staat in de oven en ook maar een paar bolletjes gemaakt omdat ik te veel deeg heb. Het is wederom een 'stevig' brood geworden.
Deze sinterklaasavond gaat stilletjes aan mij voorbij. Ik heb dan ook geen schoorsteen. Voor de nacht zet ik beide zeilen aan stuurboord en verleg ik mijn koers naar 245 graden.
121 mijl gevaren; nog 815 NM te gaan.


Dag 11 (6 december 2011)
De gehele nacht is builoos gebleven en dus goed geslapen. Het is nu min of meer standaard geworden dat ik 's ochtends vroeg als ik om 4 uur op sta met een kop koffie een hoorspel beluister. Het valt op dat bij deze hoorspelen uit de oude doos het tempo laag ligt en dat het braaf blijft.
Deze ochtend een andere soort vliegende vis aan boord gehad.


Het is een prachtige zonnige dag. Ik heb mijn kleine fok aan mijn kotterstag gehesen omdat mijn grote, zware genua dichtslaat door de slingeringen. Doordat in de middag de wind naar het SE draait kan het fokje weer naar beneden en de genua uit. Zo blijf je bezig maar wat moet je dan doen? Schoonmaken? Duh! 
De weersverwachting is dat de wind gaat afnemen tot echt weinig op 9 december. Volgens de gribfiles lijkt het erop dat er zuidelijker wat meer wind staat dus ik verleg nu al mijn koers. Het preventief eerste rif in het grootzeil 's avonds komt te vervallen en de sleepgenerator gaat er maar tijdelijk in.
De avond blijft het rustig echter om 24:00 en om 03:00 werd ik wakker door 'te veel' lawaai van langsstromend water. in beide gevallen stond er kortstondig 6 Bft met een max van 25 knopen. Gezien de behoefte aan snelheid niet gereefd en de boot ligt prima op koers. 
124 mijl gevaren; nog 696 NM te gaan.


Dag 12 (7 december 2011)
In de ochend merk je al dat de wind stevig aan het afnemen is en het wordt warmer. Ik ben nog steeds bezig om zuidelijker te komen. Verwachte aankomst zal 12 of 13 december zijn. En ja, wederom een schip gezien. Het is de tanker DNT Chris met als bestemming Kizomba. Ik weet bij God niet waar dat ligt maar het klinkt erg Afrikaans. Doordat de wind afneemt gooi ik de sleepgenerator er helemaal niet meer in. Zo'n ding remt (een paar tienden van een knoop, beïnvloedt de werking van de windvaanstuurinrichting bij licht weer en de opbrengst van de generator is laag bij lage snelheden). Voor een deel kan ik dit met de zonnepanelen compenseren en anders mag ik naar het geratel van mijn motor luisteren.
Nog even een wasje gedaan om sommige kledingstukken weer zoutloos te maken. Om 's ochtends vroeg een kleffe spijkerbroek aan te trekken is niet lekker. Ik draag de spijkerbroek tot acht uur want daarna wordt het te warm.
De dag verloopt geruisloos. Het wordt een zwoele nacht doordat het wat bewolkt is. Heerlijk om dan in het donker buiten te zijn. De boot glijdt door het water; sterren, planeten en de maan zijn goed zichtbaar en dat alles bij het geruis van golven. Zucht..., hoe heerlijk. 
125 mijl gevaren; nog 571 NM te gaan.


Dag 13 (8 december 2011)
Het electraverbruik deze nacht was 35Ah. Nu zijn de zonnepanelen aan de beurt. 
De nieuwe gribfiles laten 4 dagen van slechts 12 knopen wind zien. Dit is aanzienlijk beter dan de eerder gemelde 6 knopen wind. In de ochtend nog even genieten met een snelheid van 5 knopen maar na half twaalf ging de wind naar 8 en vervolgens 6 knopen. Gelukkig is de windrichting SE dus ik maak nog wel wat vaart. De deining valt mee en komt uit het NE. Het is een spel om continu met de zeilen bezig te zijn om er zoveel mogelijk uit te halen. Gelukkig heb ik 1 knoop stroom mee richting NW. Ideaal; juist nu omdat mijn kompaskoers dan zuidelijker kan zijn. De windsnelheid is te weinig geworden voor de windvaanstuurinrichting dus nu mag de elektrische z'n werk doen. Een nadeel van weinig wind is de toenemende temperatuur. In de boot is het 34 graden en op het dek op blote voeten lopen is pijnlijk. Veel drinken en met beschamend weinig kleding aan in de schaduw zitten. Het valt op dat gedurende deze oversteek de temperatuur toeneemt maar ook de luchtvochtigheid.
Aan het begin van deze reis had ik een mooie Musto zeilbroek meegenomen waarin ik niet meer paste. Nu wist ik dat ik tijdens zeilen afval maar gedurende deze trip het enkele malen geprobeerd maar niets. Waarschijnlijk te veel eten in de havens. Vandaag heb ik het wederom geprobeerd en het zit als gegoten! Hiermee wederom bewezen dat ik op een meerdaagse zeiltocht met kilo's tegelijkertijd afval. Ik ben dan ook bezig met een verhaaltje voor de Viva (;-)).
De genuaschoot was doorgeschavield op de plek waar de boom aangrijpt. Het slechte stuk er af gesneden en het kan weer gebruikt worden. Verder een kapot borgringetje vervangen en preventief een extra aangrijpingspunt voor de neerhouder aan de giek gemaakt. Liever nu maken dan tijdens rotweer.
Als avondmaaltijd het overlevingspakket 'Misty Bob' gegeten. Het was smakelijk en ik heb het overleefd.
Vandaag begonnen de buien om 20:00. Een groot veld lag midden op mijn route. Ik begon nog wel met regenkleding aan in de kuip maar na een tijd merkte ik dat het alleen regen was en weinig windversnelling. Omdat het radaralarm niet aan kon vanwege de buien in de nabijheid heb ik slaapjes van 30 minuten gepakt. Pas in de ochtend was ik door het buienveld en kon ik langer slapen.
101 mijl gevaren; nog 470 NM te gaan.


Dag 14 (9 december 2011)
Na de buien is de zee rommelig. Een hotse-klotse zee maar wel 12 knopen wind. De weersverwachting voor de komende 2 dagen geeft aan dat het zeer rustig blijft. In de loop van de ochtend stort de wind in tot 4 knopen en klapperen de zeilen door het beetje deining. Nog net voordat ik de motor wil starten trekt het weer een beetje aan tot 5 - 8 knopen. De windrichting is prima: zuidelijk. Hiermee kan ik een snelheid van 2 - 4 knopen halen. Prima. Geen motorlawaai.
Het wordt bloedheet. Ik zet de bimini op om wat schaduw te creëren. De zee is rustig met een deiningen uit het oosten en noord-oosten. Weer ga ik wat voorslapen want in de middag wordt het grauw en nevelig en je ziet vaag grote wolken formeren. Dit belooft een leuke nacht te worden. 
Het alleen varen bevalt me goed tot erg goed. In het begin moet je er in komen maar na een tijdje is het gewoon een manier van leven alsof er niets anders is. Ook geen gemis van anderen om me heen. Maar ik weet zeker dat als ik op Barbados aangekomen ben ik me onder de mensen begeef; minimaal een groot glas koud bier drink en een supermaaltijd nuttig in een restaurant. Een treetje hoger dan Cup-a-noodles. Ook de lange tijd op zee is geen probleem. Het psychologische punt halverwege was belangrijk. Je leeft toch ergens naar toe.
Nu de zee rustig is vallen me springende vissen op. Nee, ik heb geen voorschot op het bier genomen maar het is bijzonder om redelijk vaak Bonito's en andere vissen van 30-40 cm te zien springen. Maar happen naar m'n kunstaas ho maar. Volgens mij lachten ze me uit.
Om 16:00 is het windstil. Echt helemaal niets. Omdat ik verwacht dat dit nog even kan blijven start ik de motor en met een rustige 1300 toeren en een vaartje van 4,5 knopen ga ik de goede kant in. 
De oceaan wordt ook vlak met een lichte deiningen. Pas in de ochtend heb ik buien en de laatste om 05:00 is een waardige afsluiting. Stortregen waarvan de putdeksels omhoog komen en een mooie 6 Bft aan wind. Na deze squall blijft er wat wind staan en ga ik zeilend verder.
90 mijl gevaren; nog 380 NM te gaan.


Dag 15 (10 december 2011)
Ondanks de laatste verwachting van slechts 3 knopen wind staat er 7 knopen en kan ik een snelheid halen van 2 - 3 knopen. Het is nou niet een snelheid waarbij je roept: "boy ó boy you're zooming" maar ik ben zeer blij. Fingers crossed. Omdat de boot rustig ligt heb ik vanuit de jerrycan die aan dek stond de dieseltank weer helemaal gevuld. Het dieselverbruik is 1,3 liter per uur geweest (bij een snelheid van 4,5 knopen. Na een prachtige zonsopgang neemt de hitte toe. Half negen 's ochtends is het binnen 33 graden. Wederom de bimini gezet.
In de middag is het motorschip Angelika op slechts 1,5 mijl afstand gepasseerd. Het is onderweg naar Conakri; wherever that may be. Zo dicht bij me heb ik ze nog niet gehad.
Wederom een brood gebakken met de laatste broodbakmix aan boord. Dit zat in een aparte plastic bus. Het viel me op dat het kneden soepel verliep. Ja en dan ga je denken. In de grote bus waaruit ik de afgelopen twee keer de mix had gehaald had ik waarschijnlijk niet twee maar drie pakken mix in gedaan. Dus elk brood had anderhalf deel mix op een deel water en een deel boter. Nu begrijp waarom de vorige broden zwaar en compact waren. Als bewijs het nieuwe brood: luchtig zoals brood moet zijn. En wat is het leereffect? Eh, ik schrijf op de bus hoeveel pakken het bevat. Foutje met mezelf als enig slachtoffer.
Vanwege de hitte de douche uitgebreid: eerst enkele putsen zeewater van 29 graden (!) over me heen; schrobben met een spons en zeewaterbestendige zeep en dan met zoet water afspoelen. Zeer verfrissend.
Als avondmaaltijd: rijst met doperwten en kerriesaus. Dit wordt de eerste keer een 3-pans maaltijd op zee. Met dit lichte weer durf ik het aan maar ik ben als de dood voor verbranding als, door bijvoorbeeld een slingering, een pan kokend water van het fornuis vliegt.
De avond en nacht waren zoals de laatste dagen: rustig en enkele passerende buien.
Na de laatste bui wind uit het zuiden kracht 4 Bft. Met ruim 5 knopen ga ik verder.
78 mijl gevaren; nog 302 NM te gaan.


Dag 16 (11 december 2011)
Deze dag was al in de nacht goed gestart met niet verwachte wind. Gelukkig blijft deze ook nog staan zodat ik met 5 knopen doorga. De golven worden aangenamer en de zon brandt er duchtig op los. Ook al heb ik redelijk wat zon gehad ik moet oppassen voor verbranden; met name die lichaamsdelen die nooit (veel) zon krijgen.
Wat moet ik nog verder over deze dag schrijven? Lekkere wind; bootje glijdt lekker, zonnetje, een boekje erbij. Het lijkt bijna vakantie... Goddelijk. Graag meer van dit soort dagen. En in de nacht ook geen buien gehad!


De klokt tikt nu op UTC-4.
125 mijl gevaren; nog 178 NM te gaan. ETA zet ik op 13 december op het eind van de middag.


Dag 17 (12 december 2011)
Jongens, ik begin opgewonden te geraken en kijk uit naar de aankomst. De wind is ok en ik vaar met 5 knopen naar Barbados. Bij deze snelheid wordt het een aankomst op 13 december 's ochtends of 's middags. Echter in de voormiddag zwakt de wind af en wordt het drukkend en de zon begint te 'steken'. Zo rond drieën is er een grijze lucht en ja squalls overdag. Wind tot een dikke 6 Bft en heel, heel veel regen voor een periode van een half uur. Ik heb het advies van de Belgische Jean-Marc opgevolgd en heb me heerlijk gedoucht. Met een puts onder het zeil bij de giek vang ik regenwater op om daarmee af en toe een waterval over me heen uit te storten. Deze schoonmaakmethode houden we er in.
Het liefst wil ik met daglicht aankomen. Ook omdat vóórdat je ankert je je eerst bij de autoriteiten moet melden. Maar in het donker is het ook geen probleem. De ankerbaai is groot genoeg. In ieder geval geen reden om langzamer te gaan varen of bij te liggen. Na de squalls neemt de wind verder af en kan ik een snelheid van 3-4 knopen handhaven. Er staat en rommelige deining en de zeilen klapperen. Ik heb daarom om 02:00 het eerste rif in het grootzeil gezet (het zeil wordt daardoor vlakker waardoor het minder met een klap vol slaat). Dit om slijtage van zeil en staand want te beperken.
114 mijl gevaren; nog 66 NM te gaan.


Dag 18 (13 december 2011)
Dit wordt de dag. Na een gijp en wederom een gijp om alles weer terug te zetten had ik mijn ochtendgymnastiek weer gehad. Om 06:00 is ht nog 50 NM tot de zuidpunt van Barbados. Krap haal ik 4,5 knopen maar dit neemt af. Het is een voordewindse koers maar bij 8 knopen wind wordt het kruipend naar Barbados. Nu komt het dilemma: laat ik de motor uit en accepteer dat ik pas op 14 december aankom of start ik de motor? Licht weer is voor me geen reden om de motor aan te zetten maar ik heb geen zin om nog 1 dag langer op zee te dobberen. Dus motor aan. In de middag krijg ik nog een vogeltje aan boord. Het lijkt een zwaluw. Nog net geen olijftakje in z'n bek
En dan.... om 15:55: "Land in zicht"! Dit is een lekker gevoel! Het is donker aan het worden als ik de zuidpunt passeer en dan richting de Deep Water Harbour voor het inklaren. Ik had de vlag van Barbados en de gele quarantaine vlag al gehesen.
Bij Carlisle Bay roep ik op VHF12 Port Control op. Het is donker en de maan is nog niet aanwezig. Het is wel leuk dat je in de Deep Water Harbour moet aanleggen maar de kademuur is zo hoog dat ik niet van boord kom. Er is ook nergens een trapje. En dat te weten dat het net na hoogwater is. Uiteindelijk in een hoek vindt ik de mogelijkheid om via de boeg op de kant te komen. Op na Customs, Immigration en zelfs Health officials. Drie kantoren met verschillende werkwijze. Hoezo bureaucratisch: bij elke instantie moet ook dezelfde crewlist ingevuld worden. De leukste vraag van de vragenlijst bij de Health officer is: 'in er iemand overleden tijdens de tocht'? Na dit alles te hebben afgerond ga ik richting Carlisle Bay en anker in rond tienen voor het strand.
Met een blikje bier en een sigaar kijk ik terug op een heerlijke overtocht. De gevaren afstand van 2062 NM (ongeveer 3800 km) heb ik in 425 uur (17 dagen en 17 uur) afgelegd. Ik ben trots op mezelf!!