Na twee dagen voor anker in de Baia da Mordaira te hebben gelegen (tijdens het snorkelen veel soorten visjes gezien) doorgevaren naar het zuidelijker gelegen eiland Boavista. Het was een relatief klein (35 NM) maar lekker snel tochtje en in de middag kwam ik al aan. Ik heb aan de zuid-oostelijke kant van het eiland Ilheu de Sal-Rei geankerd. Veel bekenden weer getroffen. Er was de afgelopen nacht een behoorlijke deining binnen komen rollen. Dat is dus onplezieriger slapen. De dag na aankomst naar de Polica Maritime. Het nadeel van deze ankerplek is dat je met je bijbootje een behoorlijk stuk moet motoren om bij de kant te komen. Met veel moeite een geschikt plekje gevonden om aan land te gaan. De meeste plekken zijn nu vanwege de deining te gevaarlijk geworden. Een sportvisboot was waarschijnlijk vanwege de hoge deining van zijn anker losgeslagen of was een meerlijn gebroken en op de rotsen beland. Met vele handen wordt geprobeerd de boor te redden/stabiliseren. (Het is overigens gelukt om dit schip los te krijgen en te bergen).
Sal-Rei oogt minder armoedig dan Palmeira op Sal. Maar daarentegen vond ik de vriendelijkheid in Palmeira nog beter. Zal er een relatie hiertussen bestaan? Na inkopen te hebben gedaan en vele malen bedankt voor kettingen, schilderijtjes en houtsnijwerk het plaatsjes doorgelopen. Het eiland zelf lijkt me niet interessant. Het meest interessante zijn de zandduinen en laat dat net iets zijn wat ik thuis kan bekijken.
Schoolspel op het plein in Boavista
Bij de Policia Martime me ingeklaard en meteen uitgeklaard. In wil niet hebben dat ze mijn bootpapieren tijdens mijn verblijf vasthouden. Ik ken wel het fenomeen dat een jachthaven jouw bootpapieren vasthoudt totdat je betaald hebt. Klinkt logisch. Waarschijnlijk moeten de grote zeeschepen die aan de kade afmeren ook zoiets als havengeld betalen. Het in te vullen formulier is dan ook gewoon voor dat soort schepen. 'Hoeveel verdampers heeft u aan boord en welke'. Motorvermogen? Ja dan kom ik aan met m'n 23 paardenkrachten. De deining op de ankerplek is niet leuk meer. Met name bij hoogwater. Eenmalig zelfs een zwaar brekende zee door het ankergebied zien trekken. Gelukkig lag er geen jacht op haar pad. Het plan is daarom om op 11 november in de middag naar de zuidkust van Sao Nicolau te vertrekken. Daar hoort geen deining te staan. Op de ankerplek lag ook een prachtig Amerikaans oud motorschip.
