Faial (Azoren)
De trip van Lajes op Flores naar Horta of Faial is 135 NM. Op 4 juni om half negen losgegooid. Zo'n beetje de halve haven vertrekt vandaag. Met alle zeilen bij vertrokken maar vrij snel al een eerste rif gezet. De gemiddelde golven zijn 3,5 meter hoog. De koers is halve wind en Sya glijdt met 7 - 7,5 knoop over het water. Af en toe een forse breker tegen de zijkant en een grote bak met water denderend dan over het dek. Ik liet boten van vergelijkbare lengte achter me. De wind nam in de middag toe tot 6 Bft. Het wordt vermoeiend varen. Al snel begonnen met slaapjes en zoals verwacht werd ik in de avond/nacht door de grote schepen uit Flores opgelopen. Zelf had ik al berekend dat ik moest vertragen omdat ik anders in het donker aan zou komen. Blijkbaar dachten meerdere schepen zo zodat we voor een lange tijd met een veld aan schepen bij elkaar lagen. Slaapjes van 15 minuten was het maximaal haalbare. In de vroege ochtend werd Faial zichtbaar en om 8:15 in Horta afgemeerd. Het is hier stampvol met boten. Aan de kade buiten de jachthaven liggen vele rijen met boten tot wel 6 dik.
Na de formaliteiten (via vier loketten) de stad Horta vluchtig bekeken.
Vele herinneringen en zelf de muurschilderingen uit 2007 zijn nog aanwezig. In de avond bij het eten ineens een helse pijn van mijn laatste verstandskies. Het was bij vertrek uit Nederland niet meer gelukt om ook die te verwijderen maar ik wist dat het probleem kon opleveren. In de nacht pijnstillers genomen en 's ochtends vroeg naar de tandarts. Hij bevestigde dat de kies verrot was en dat de zenuw helemaal open lag. Met een simpele handeling kon hij het verwijderen. Ik heb nu voldoende tijd om het te laten helen voordat ik eind juni de laatste grote tocht richting Falmouth maak.
Vanuit Horta is het buureiland Pico met de imposante vulkaan af en toe zichtbaar. Meestal ligt de top in de wolken. Ik zal het eiland zelf echter niet bezoeken.
Voor een dag een auto gehuurd. Slechts 37 euro inclusief belastingen e.d. Eerst naar de caldeira. Het was koud (12 graden) en heiig / mistig. Ik was niet van plan om rond deze krater te lopen. Achteraf gehoord dat het een tocht over een smalle richel was. Goede beslissing van mezelf. Een aangegeven, officiële weg richting Capelinhos blijk een B-weg te zijn. Dus een zandpad maar wel een heel mooi zandpad. Langs de wegen is het erg groen. Helaas bloeien de hortentia's nog niet.
Capelinhos is bekend vanwege de vulkaanuitbarstingen in 1957/1958. Een nieuw stukje land is bij Faial ontstaan.
In 2007 zat de vuurtoren nog enigszins in het as en waren ze bezig op een bezoekerscentrum te bouwen. Helaas is dit centrum er nu. Het is ontworpen waarbij kunstzinnigheid het heeft gewonnen van logica. Enkele voorbeelden. De plaats waar je het entreebewijs moet kopen in achterin een grote zaal. Echter de ingang van de bioscoopzaal alsmede de expositie is vóór de kaartverkoopster. Alleen de tijdelijke expositie is weer achter haar. De inhoud van de film in 3D laat hoofdzakelijk mooie shots van de Azoren zien i.p.v. beelden van de uitbarsting zelf. Ja, toen was er natuurlijk geen 3D en om een film in 2D te maken is natuurlijk niet van deze tijd. Laten we dan maar mooie 3D-shots tonen i.p.v. de informatie waar het werkelijk omgaat... In de expositieruimte is de looprichting niet logisch. Daarbij wordt heel veel herhaald. Je ziet b.v. de drift van de tektonische platen via een wereldbolmaquette, maar ook via posters en uiteindelijk nog eens in een film. Nou dat beklijft nu wel hoor. Per ongeluk kwam ik er achter dat je de vuurtoren zelfs kan beklimmen. Het is gewoon een andere ingang met een ander persoon die je kaartje controleert. De vuurtoren is twee verdiepingen hoog. De begane grond zit nog onder het as.
Twee verplichte activiteiten ontbreken nog in dit blog: het bezoek aan het beroemde café 'Peter Sport' en mijn muurschildering. Samen met solozeiler Jan (het is een Hongaar met een moeilijke naam dus daarom 'Jan' afgesproken) naar het beroemde zeilerscafé Cafe Sport gegaan. Dit is al sinds 3 generaties hét trefpunt voor zeilers en daardoor een must see.
Het tweede verplichte element is een schilderij op de kade achterlaten. Het achterlaten van jouw schilderij schijnt een voorwaarde te zijn om goed weer op de terugreis te hebben. De kades alsmede muren zijn voorzien van vele schilderingen. Op de dag van schilderen was het juist miezerig maar het lukte toch om met de verf op waterbasis mijn kunstwerk aan Horta toe te vertrouwen. En nu maar wachten op het mooie weer.
