woensdag 13 juni 2012

São Jorge (Azoren)

Het is slechts 22 NM naar Velas op het eiland São Jorge. In de dichte mist met een zicht van een metertje of 100 en radar en AIS aan, Horta verlaten. Het is altijd vreemd om wind te hebben als het mistig is. Nou die wind kwam er voldoende. Aan de noordwestzijde van Pico zuidwest 30 knopen (7 Bft). Dus via een eerste rif naar rif nummer twee. Een uur later is het weer rustig met 15 knopen dus de riffen eruit geschud. De mist werd langzaam door de zon weggebrand en zo'n 5 mijl voor de haven wederom 30 knopen wind. Ik was nu met de haven in zicht te lui om een rif te zetten. Om te voorkomen dat ik aan lagerwal vele handelingen moet verrichten uiteindelijk toch gecapituleerd door het grootzeil volledig weg te halen en op de genua verder te gaan. Voor de haven valt de wind helemaal weg en vind ik rustig mijn plekje in het jachthaventje. Het jachthaventje is in 2008 geopend, ziet er goed uit en bezit warme  douches. In de haven een wederzien van bekenden maar ook liggen we er met 5 solozeilers waarvan 3 Nederlanders. Ik ben de jongste met het kleinste bootje. 
Het plaatsje Velas is de grootste van het eiland. Het voelt liefelijk aan. Wat me opvalt is hoeveel mannen er gedurende de dag rondhangen. Waarschijnlijk ook hier een hoge werkeloosheid.

(uitzicht op het buureiland Pico)

In café-restaurant 'Acor' de wedstrijd Duitsland-Portugal bekeken. Mooi om te zien hoe opgewonden de Portugese medekijkers kunnen worden. Natuurlijk ook in de kroeg de dramatische wedstrijd Nederland - Duitsland bekeken.
Samen met oud-loods, oud-schipper op de Eendracht en solozeiler Jaap een auto gehuurd om het eiland te ontdekken. Helaas waren de hoogste bergtoppen, waaronder het hoogste punt Pico da Esperanca met 1063 meter, in de mist ingepakt. Dan maar hikeroute nummer 6 met als start- en eindpunt Norte Pequeno aan de noordzijde van São Jorge. Deze 11 km (hemelsbreed) lange route heeft een medium classificatie met daarin een afdaling én klim van 500 meter. Prachtige uitzichten op het eiland Graciosa en Terceira, de fajas en de steile kliffen. 
Na de afdaling komen we bij een piepklein huisje aan (het lijkt het begin van Hans en Grietje wel). Een druk Portugees sprekende man nodigt ons uit om binnen te komen. Binnen worden we op stoeltjes geplaatst en krijgen we versgemaakte koffie van de vrouw des huizes aangeboden. De koffie werd op het gasfornuis gemaakt maar daarnaast stond een grote melkbus op een houtvuur. De wasmachine of de vaatwasser? We moeten iets in een schriftje schrijven en we zien dat er nog meer hikers deze plek hebben aangedaan. Als bewijs kregen we een certificaat en moesten we met de familie op de foto. Deze foto wordt naar hun ge-emaild (naar een computer in het dorp boven op de klif). Nadat we de 2 koeien naar de weide hebben gebracht ging de man nog twee jonge kalveren in span zetten. Vriendelijke hebben we echter duidelijk gemaakt dat we toch weer verder wilden gaan. Maar niet voordat we zijn wijn hadden geproefd. Na het nippen van de zoete wijn hebben we hike afgemaakt. 


Met de auto nog verder over het eiland rondgereden en wederom een poging gewaagd om het hoogste punt te bekijken. Nog steeds mist dus dan maar de auto weer inleveren.